Długo czekaliśmy na to, by móc się spotkać w gronie miłośników książek zrzeszonych w DKK i porozmawiać o literaturze na żywo, emocjonalnie, tak jak lubimy. I oto stało się. Koronawirus nie odpuszcza, biblioteka funkcjonuje na innych zasadach niż przed epidemią
„Udręka braku pożądania” to zbiór tak różnorodnych w treści reportaży, jak różnorodne są losy ludzi, zwłaszcza tych z pewnym życiowym bagażem, po różnych przejściach, doświadczeniach, perypetiach, miłosnych zawodach, nieszczęściach, a nawet dramatach
„Klaśnięcie jednej dłoni” to uniwersalna opowieść o człowieku i jego uwikłaniu w historię. O zmaganiu się z jej demonami, które wpływają na całe życie, na losy poszczególnych jednostek, rodzin i przechodzą na następne pokolenia. O walce dobra ze złem.
Czytając rozmowę-rzekę Agaty Napiórskiej z Józefem Wilkoniem, nie mogłam oprzeć się uczuciu zazdrości. Oczyma wyobraźni zobaczyłam tę parę w wielkim ogrodzie, otoczoną rzeźbami i toczącą pogawędkę przy dobrej herbacie, albo i czymś bardziej treściwym. Rozmowę o sztuce, życiu, o świecie tak pięknym chociaż skomplikowanym...
Moim zdaniem książka „Podróż na sto stóp” jest warta przeczytania. Jej niezaprzeczalnym walorem jest to, że pokazuje, jak determinacja i wiara w marzenia mogą zmieniać na lepsze rzeczywistość, która obfituje w problemy i naznaczona jest niepowodzeniami (takimi jak na przykład pożar i śmierć ukochanej matki).
Patrzę w bibliotece na półkę z książkami. Czytam tytuł: „Cudowny chłopak”. Myślę: „Kolejna opowieść o małym geniuszu”. Prosta okładka z narysowaną twarzą dziecka z jednym okiem sugeruje, że mogę się mylić. Decyduję się przeczytać. Na szczęście!
Powieść Sigrid Nunez „Przyjaciel” jest napisana w formie dziennika, w którym główna bohaterka zapisuje codzienne wydarzenia i doświadczenia. Jest nauczycielką akademicką i pisarką, kobietą po sześćdziesiątce, niezamężną i bezdzietną. Teraz żyje i pracuje w Nowym Jorku, ale w przeszłości pomieszkiwała i studiowała w Europie.
„Mała biała owalna tabletka, dzielona na pół” – tak zaczyna się powieść – to captorix, antydepresyjny lek, wyzwalający serotoninę, hormon wytwarzany przez błonę śluzową w przewodzie pokarmowym. Owa tabletka, jak twierdzi bohater, „…pozwala ludziom żyć, a przynajmniej nie umierać – przez pewien czas”.
