Niech Was nie zmyli ten tytuł! "Pani od obiadów"? Serio? Nawet wzrok bohaterki na okładkowym rysunku zdaje się kpić z tego określenia. Dobrze, że jest podtytuł "Lucyna Ćwierczakiewiczowa. Historia życia" – tak, to już wygląda znacznie lepiej. Zresztą każdy, kto przeczyta książkę Marty Sztokfisz, będzie wiedział, że nie tylko o obiady tu chodzi...
Najważniejszy w życiu Orhana Pamuka, noblisty z 2006 roku i autora „Rudowłosej”, zawsze był ojciec. Może dlatego, że widywał go rzadko? To ojciec zostawił mu walizkę, najcenniejszy jego skarb, zbiór notatek, z których pisarz czerpał natchnienie. Jak mówi Pamuk: „Nieobecność ojca, uczyniła mnie pisarzem”. Sam siebie pyta: „Czy może wiecie, jakim szczęściem dla pisarza może być… walizka?”.
Książka Jerzego Niemczuka pt. „Bat na koty” jest opowieścią napisaną w dość ciekawy sposób. Porusza interesujące historie przedstawione w stylu nieskomplikowanym i bardzo przystępnym. Opisy wszelkich sytuacji, emocji czy miejsc są bardzo obrazowe i pozwalają na uruchomienie wyobraźni i możliwość przeniesienia się w te cudowne mazurskie pejzaże, a także we wczucie się w role bohaterów.
Literatura skandynawska, zarówno dawna, jak i współczesna, należy do moich ulubionych. Bez wielkiej przesady mogę stwierdzić, że kiedy nie wiem, co by tu poczytać, zwykle sięgam po „coś” z tamtego kręgu i jeszcze nie zdarzyło się, aby strzał był niecelny.
Rzadko sięgam po literaturę hiszpańską, ale jeśli już sięgam po książki autorów z Półwyspu Iberyjskiego, nie jestem zawiedziony. Nie inaczej było i tym razem. Książka Berta Isla to moje pierwsze spotkanie z hiszpańskim autorem, Javierem Maríasem i mam wrażenie, że nie ostatnie.
Na swój własny użytek dzielę beletrystykę na dwie grupy książek. W pierwszej znajdują się te, o których po jakimś czasie się zapomina. W drugiej natomiast są takie, które na długo zapisują się w pamięci. Do tej ostatniej należy obyczajowa powieść Sejal Badani
Rewelacyjna książka, autobiografia wybitnego lekarza, wspaniałego człowieka i, jak się również okazuje, zdolnego pisarza.
„Słodycz zapomnienia” Kristin Harmel to wzruszająca opowieść o tym, ile zła wyrządziła wojna, niszcząc życie niejednej istoty ludzkiej. Powieść o utraconej miłości, przebaczeniu, niepewności, ale też o nadziei.
Jest takie miejsce, zwyczajne, szare, nie najczystsze i pełne zwykłych, krzątających się, często zagubionych ludzi. To Ochota, część Warszawy, dom Michała Cichego. Michał Cichy napisał o Ochocie książkę.
