Mariola Kruszewska nie należy do pisarzy znanych. Nawet w internecie trudno o niej znaleźć informacje. Ale to przecież nie znaczy, że jest autorką niedojrzałą, nieciekawą, banalną. Wręcz odwrotnie! To wyrazista, odważna, jednoznaczna w sądach pisarka. I nagradzana!
Na tom Książę Nocy. Najlepsze opowiadania złożyło się czterdzieści tekstów mistrza krótkich form prozatorskich – zarówno tych charakterystycznych (Książę Nocy, Benek Kwiaciarz, Wesele raz jeszcze!, Górą Edek), jak i mniej znanych (m. in. Piorunek, Fortuna liliputa, Ratusz, Tych dwoje), stanowiących swoisty przekrój twórczości Marka Nowakowskiego.
Państwa, których nie ma. Republiki widmowe. Produkujące plastikowe monety, ale posiadające organa władzy. Abchazja, Naddniestrze, Osetia Południowa, Doniecka Republika Ludowa, Górski Karabach. Wszystkie łączy niejasny status międzynarodowy, albo jego faktyczny brak. Łączy je jeszcze położenie geograficzne; wszystkie leżą w granicach dawnego Związku Radzieckiego i rozgrywane są przez współczesną Rosję. Do tego dochodzi bieda ich mieszkańców i na poły mafijne, a przynajmniej kumoterskie struktury władzy. I sowiecka mentalność, a z drugiej strony rodzące się poczucie narodowej wspólnoty.
Być może żadne inne słowo nie robi tak oszałamiającej kariery na Zachodzie, jak „oświecenie”. Odnaleźć odpowiedź ukrytą w pismach mistyków, przejść pustynię, dotrzeć do świętego miasta. A nade wszystko: przeżyć Wielką Odmianę.
Jest to książka, która skłania do zadumy nad światem, który – jak się wydaje – bezpowrotnie odszedł w przeszłość. Zniszczony, bo uformował się w miejscu z punktu widzenia geopolityki fatalnym: między cywilizacją niemiecką a rosyjską, które nie cenią sobie nazbyt wolności.
Książka Przemysława Dakowicza „Kwatera zmartwychwstałej pamięci” stanowi swoiste podsumowanie tej części twórczej działalności autora „Teorii wiersza polskiego”, która koncentruje się wokół tematu ekshumacji szczątków zamordowanych żołnierzy antykomunistycznego podziemia prowadzonych na powązkowskim Cmentarzu Wojskowym w Warszawie, w tzw. kwaterze „Ł”.
Twórczość Kalmana Segala (1917-1980), polsko-żydowskiego (piszącego również w jidysz) prozaika, poety, publicysty i dziennikarza radiowego, wydaje się dziś zapomniana.
