W naszych dziejach nowożytnych relacje sąsiedzkie z żadnym bodaj państwem ani narodem nie są tak złożone, powikłane, zapętlone, pełne wzajemnych pretensji i urazów, win rzeczywistych i wymyślonych, wypominań i napominań, narracji historycznych tak odmiennych i sprzecznych
Wilcze leże to kolejny zbiór opowiadań „Wielkiego Grafomana” (jak sam o sobie mówi autor) Andrzeja Pilipiuka. Gdyby pokusić się o próbę ujęcia charakteru krótkich form pisarza w ramy jednej kategorii, najwłaściwszą wydaje się pamięć.
Ciągnie człowieka do podziemi i to od starożytności. Dość wspomnieć Orfeusza, który wybrał się do Hadesu za zmarłą żoną. Jego misja nie wypaliła: śpiewak poniósł klęskę z powodu swojej niecierpliwości.
Rzadko zdarza się, aby w książce podobało mi się wszystko. Gdy książka-rozmowa zaczyna się od wstępu dotyczącego ciszy, a pierwsze pytanie do pisarza dotyczy jego okładek (a zawsze są to reprodukcje obrazów), to czuję, że jako czytelnik jestem potraktowany poważnie.
Złowrogi cień Marszałka stanowi kolejny tom publicystyki Rafała A. Ziemkiewicza. Podobnie jak wydana przed trzema laty książka Jakie piękne samobójstwo i ta wymierzona została w polskie mity historyczne.
Na fenomen historycznego pisarstwa Elżbiety Cherezińskiej składają się dwa elementy. Pierwszy to wybitny epicki talent autorki i intuicja, która pozwala pisarce na rozmowę z duchami przeszłości
Polski dramat został ukąszony postmodernizmem i silnie flirtuje z ideologiami lewicowymi. Nie chodzi tylko o osławioną „Klątwę”, ale o ogólny klimat sączący się zarówno z tekstów, jak również panujący na teatrologiach.
To książka, którą można czytać na kilka sposobów. Jako cykl reportaży z życia inteligenta na wiecznym dorobku, chwytającego się fizycznej pracy, by utrzymać siebie, żonę i dwie dziewczynki, o których pisze z dyskretną czułością.
