Ostatnio przeczytałam książkę Jojo Moyes pt. „Moje serce w dwóch światach”. Jest moją pierwszą książką tej autorki. Główną bohaterką jest młoda dziewczyna, Lou Clark, która przybywa do Nowego Jorku z Londynu, w którym zostawia swoją rodzinę i ukochanego Sama. Przyjmuje posadę asystentki u nowojorskiej, bardzo bogatej emigrantki z Krakowa, wchodząc tym samym w świat śmietanki towarzyskiej Manhattanu.
Zmęczeni pędem życia, pogonią za szczęściem, sukcesem, pieniędzmi? Zadławieni natłokiem informacji? Nie możecie usłyszeć własnych myśli? Sięgnijcie po „Czarownicę z Funtinel”. Wystarczy poddać się niespiesznej, synestetycznej literackiej terapii, kojącej całe spektrum urazów ludzkich serc, dusz i umysłów.
Kolejna książka poczytnej autorki ukazała się w 2018 r. Jej fabułę stanowią rodzinne koleje losu kobiet kilku pokoleń. Bohaterkami pokaźnej objętościowo powieści są właścicielki pracowni i sklepu, gdzie robione i sprzedawane są kapelusze. Główny temat, który zawiera kilka wątków, stanowi jedyną wartość omawianej książki.
Książka uważana jest za jedną z najważniejszych książek ostatniej dekady. To za nią Fernando Aramburu otrzymał m.in. prestiżową National Prize for Literature (2017). Prawa do publikacji powieści kupiło 19 państw, tylko w Hiszpani sprzedano już ponad pół miliona egzemplarzy. Oczywiście, to tylko dane statystyczne, może niejednokrotnie nic nieznaczące dla współczesnego odbiorcy, który ma dostęp do rozległej sieci.
Jakiś czas temu podczas rozmowy o książkach znajoma zapytała mnie, czego ja właściwie w nich szukam? Ona namiętnie czytuje kryminały, gdzie znajduje dużo emocji, tam zawsze coś się dzieje. Przecież dobry kryminał może trzymać w napięciu do ostatnich chwil. A ja? To pytanie zastanowiło mnie na poważnie. Myślałam o tym długo. Jedyna odpowiedź, jaka przychodziła mi na myśl to ta, że szukam życia...
Jedna z największych metropolii świata – piękne, wielobarwne i tętniące życiem Tokio i gdzieś pośród całego tego wielkomiejskiego chaosu zamętu oraz gwaru milionów ludzi wyłania się postać Tsukuru Tazaki, człowieka z pozoru nijakiego, bezbarwnego, osamotnionego i niepotrafiącego się cieszyć największym darem – Życiem...
Uwiedziona na starość przez Emila Hakla, kontynuatora tradycji Haszka i Hrabala, postanowiłam sięgnąć do źródeł i odświeżyć swe młodzieńcze zauroczenie nimi. Ponieważ w tym wieku chętnie odwiedza się stare rupieciarnie i strychy, by wspomnieniom przywrócić fakturę, kolor, zapach… i co tylko się da, aż podskoczyłam (ile pozwala serce) z radości na widok „Pięknej rupieciarni”...
Przyciągająca wzrok okładka, ciekawy opis, a z tyłu książki pozytywne opinie. To wszystko spowodowało, że niemal natychmiast po otrzymaniu książki autorstwa Grossmana, zaczęłam ją czytać. Oczekiwałam, że będzie to książka, którą zapamiętam na długo. Niestety, okazało się, że moja przygoda z „Czarodziejami” będzie o wiele trudniejsze niż początkowo sądziłam...
Miłość z kamienia Grażyny Jagielskiej to gorzka opowieść o tym, jak twórcza pasja dziennikarska staje się siłą niszczycielską. To studium przyczyn rozejścia się dróg małżonków i w konsekwencji choroby psychicznej Grażyny.
