Instytut Książki

Choć coraz mniej słyszy się o książkach młodzieżowych, które zyskują ogromną popularność, ten typ literatury wciąż rozwija się na wielką skalę. Jest też wiele wydawnictw, które wydają głównie powieści Young Adult (takie jak We Need Ya czy YA!), a co za tym idzie, pojawia się też wiele autorów. Jedną z takich autorek jest Rebecca Stead, która w 2009 roku wydała jedną ze swoich najbardziej znanych powieści „When You Reach Me”. Do polskich księgarni z tytułem „Gdy tu dotrzesz” trafiła w 2017 roku. Książka spotkała się z bardzo dobrym odbiorem, otrzymując Medal Johna Newbery'ego i wygrywając w Massachusetts Children's Book Award główną nagrodę. To powinno być dobrą rekomendacją i zachętą do sięgnięcia po książkę. Niestety jak się okazało, jej treść rozczarowuje, nawet jeśli nie ma się co do niej żadnych oczekiwań.

Główną bohaterką jest szóstoklasistka Miranda, do której zaczynają przychodzić listy od nieznajomej osoby, a treść jednego z nich brzmi: „Zjawię się, żeby uratować życie Twojemu przyjacielowi i sobie. Proszę Cię o dwie przysługi. Po pierwsze, musisz napisać do mnie list”. Najbliższy przyjaciel Mirandy, Sal od dłuższego czasu ją ignoruje, a w jej okolicy zaczynają się dziać dziwne rzeczy (chociażby kradzież zapasowego klucza od domu). W międzyczasie zaprzyjaźnia się z Annemarie i Colinem, spotyka tajemniczego Marcusa oraz przygląda się „Człowiekowi, który się śmieje”.

Zaletą książki jest na pewno jej długość. Całość ma lekko ponad 200 stron (dokładniej 232), rozdziały są napisane na 3, 4 strony (każdy tytuł rozdziału nawiązuje do teleturnieju, w którym bierze udział matka głównej bohaterki). Użyta czcionka jest duża, a sam język prosty, więc można ją przeczytać nawet w jeden dzień. Na uwagę zasługuje też wątek fantastyczny, bowiem „Gdy Tu Dotrzesz” łączy elementy powieści młodzieżowej i fantastyki. Wątek ten jest na tyle ciekawy, że ma się chęć czytania dalej.

Niestety, w zasadzie są to jedyne zalety książki. Jej podstawowym grzechem są bohaterowie, którzy są płascy, nijacy i schematyczni („śmieszek”, „dziwak”, „przyjaciółka”, czy też ta „zła”, z którą prędzej czy później postacie pogodzą się). Szczególnie irytuje Miranda, która jest tu narratorem i której powinniśmy kibicować, powinniśmy jej współczuć i polubić, a tymczasem nie wyzwala w nas żadnych pozytywnych emocji. Dodatkowo sama fabuła ani nie zaskakuje, ani nie wciąga, a wspomniany wcześniej wątek fantastyczny pojawia się dopiero jakoś 50 stron przed zakończeniem, więc żeby dotrzeć do momentu, który może nas zainteresować, musimy przejść przez nieangażującą i nużącą resztę.

„Gdy Tu Dotrzesz” to bardzo przeciętna i dość typowa powieść Young Adult, która broni się dopiero pod koniec i którą można bez wyrzutów sumienia pominąć. Gdyby skrócić ją do formatu opowiadania, bardziej się skupić na wątku fantastycznym i na lepszej kreacji głównej bohaterki, mogłaby wyjść całkiem niezła historia. Myślę, że jest wiele innych książek, które można przeczytać zamiast powieści Rebekki Stead.

Kacper Milewicz
Klubowicz DKK w Żaganiu, woj. lubuskie