Książka pod tytułem „Masło przygodowe” została napisała przez Barbarę Stenkę. Wybrałam ją do czytania, bo zaciekawił mnie tytuł. Masło, czyli jakieś smarowidło, że przygodowe, to już było wiadomo.
„Udręka braku pożądania” to zbiór tak różnorodnych w treści reportaży, jak różnorodne są losy ludzi, zwłaszcza tych z pewnym życiowym bagażem, po różnych przejściach, doświadczeniach, perypetiach, miłosnych zawodach, nieszczęściach, a nawet dramatach
„Klaśnięcie jednej dłoni” to uniwersalna opowieść o człowieku i jego uwikłaniu w historię. O zmaganiu się z jej demonami, które wpływają na całe życie, na losy poszczególnych jednostek, rodzin i przechodzą na następne pokolenia. O walce dobra ze złem.
Czytając rozmowę-rzekę Agaty Napiórskiej z Józefem Wilkoniem, nie mogłam oprzeć się uczuciu zazdrości. Oczyma wyobraźni zobaczyłam tę parę w wielkim ogrodzie, otoczoną rzeźbami i toczącą pogawędkę przy dobrej herbacie, albo i czymś bardziej treściwym. Rozmowę o sztuce, życiu, o świecie tak pięknym chociaż skomplikowanym...
Moim zdaniem książka „Podróż na sto stóp” jest warta przeczytania. Jej niezaprzeczalnym walorem jest to, że pokazuje, jak determinacja i wiara w marzenia mogą zmieniać na lepsze rzeczywistość, która obfituje w problemy i naznaczona jest niepowodzeniami (takimi jak na przykład pożar i śmierć ukochanej matki).
Główną bohaterką powieści jest Clary Fray, artystka i miłośniczka książek. Pewnego dnia wraz z przyjacielem, Simonem wybierają się do baru „Pandemonium” w Nowym Jorku. Tam Clary poznaje całą prawdę o Nocnych Łowcach, pogromcach demonów...
Patrzę w bibliotece na półkę z książkami. Czytam tytuł: „Cudowny chłopak”. Myślę: „Kolejna opowieść o małym geniuszu”. Prosta okładka z narysowaną twarzą dziecka z jednym okiem sugeruje, że mogę się mylić. Decyduję się przeczytać. Na szczęście!
Książka, która ostatnio wywołała u mnie duże emocje, to pozycja, która na pierwszy rzut oka wyglądała na lekturę dla młodszych dzieci. Przyciągnął mnie do niej jednak, jak silny magnes, tytuł. Myślę tutaj o pozycji „Czy wojna jest dla dziewczyn?” Pawła Beręsewicza...
