Instytut Książki

Książka została napisana dla młodych czytelników, ale również dorośli mogą po nią sięgnąć, ponieważ po jej lekturze łatwiej zrozumieją świat nastolatków.

Ciasto ze szczyptą nadziei to powieść, która opowiada o problemach młodych ludzi, o przyjaźni i o tym, jak łatwo można tę więź przerwać. Głównymi bohaterami książki są Meg i Oscar – para trzynastolatków. Łączy ich niezwykła przyjaźń. Nie zdają sobie nawet sprawy, że z czasem to uczucie zamienia się w miłość. Jednak wkrótce dochodzi do kłopotów. Meg wyjeżdża z rodzicami do Nowej Zelandii, a w życiu Oscara pojawia się złotowłosa Paloma. Z dnia na dzień przyjaźń Meg i Oscara wygasa, a to wszystko przez Palomę, która działa przeciwko Meg. Podważa też zalety i popularność Oscara, jaką chłopiec cieszył się do tej pory w szkolnym środowisku. Meg tymczasem coraz lepiej radzi sobie w Nowej Zelandii i powoli godzi się z brakiem przyjaciela u swego boku, aż pewnego dnia dociera do niej informacja, że Oscar popełnił samobójstwo. Dziewczynka wraz z niepełnosprawnym bratem Oscara jako jedyni wierzą, że chłopiec tego nie zrobił. Próbują znaleźć dowody na to, że nadal żyje.

Czytelnicy dowiadują się, że Oscar był wyjątkowym nastolatkiem. Miał niezwykły dar wyczuwania ludzkich kłopotów i ich nieszczęść. Współczuł im, próbował im pomagać i ich wspierać, okazywał im swoje zainteresowanie. Piekł tarty jabłkowe, które były oznaką życzliwości wobec osób zmagających się z problemami. Obdarowani nimi ludzie czuli wdzięczność, że ktoś ich wspiera, przez co łatwiej było im się uporać ze swoimi kłopotami. Oscar natomiast uważał, że jest najzwyklejszym nastolatkiem, nie czuł się wyjątkowy. Swoje serdeczne postępowanie wobec innych uważał za coś naturalnego. Był bardzo skromny i łatwo było nim manipulować, co wykorzystała Paloma.

Okazało się, że Oscar jednak żyje. Został skrzywdzony przez Palomę, więc stracił wiarę w ludzi, w samego siebie i odsunął się od wszystkich. Czy wróci do dawnego życia? Czy jego przyjaźń z Meg przetrwa?

Powieść Moore Fitzgerald, choć w niektórych momentach przewidywalna, mnie osobiście się podobała. Pokazuje ona, jak mocna jest przyjaźń i że bez niej człowiek nie może żyć. Jest to niewielka objętościowo książka, ale zawiera wiele cennych myśli, które pozwalają nam patrzeć optymistycznie na świat.

Recenzja lutego 2022 – dzieci i młodzież

Marta Sawicka, lat 14

DKK przy Miejskiej Bibliotece Publicznej w Działdowie – Szkoła Podstawowa nr 2, woj. warmińsko-mazurskie