Najważniejszy w życiu Orhana Pamuka, noblisty z 2006 roku i autora „Rudowłosej”, zawsze był ojciec. Może dlatego, że widywał go rzadko? To ojciec zostawił mu walizkę, najcenniejszy jego skarb, zbiór notatek, z których pisarz czerpał natchnienie. Jak mówi Pamuk: „Nieobecność ojca, uczyniła mnie pisarzem”. Sam siebie pyta: „Czy może wiecie, jakim szczęściem dla pisarza może być… walizka?”.
Książka Glorii Whelan pod tytułem ,,Bezdomny ptak” to powieść, która opowiada historię trzynastoletniej Koli, która wraz z rodzicami i dwoma braćmi mieszka w Indiach. Pewnego dnia na zawsze wyjeżdża z domu, by wziąć z ślub z zupełnie obcym jej mężczyzną, a właściwie chłopakiem, bo jej przyszły mąż jest tylko kilka lat starszy od niej.
Książka Jerzego Niemczuka pt. „Bat na koty” jest opowieścią napisaną w dość ciekawy sposób. Porusza interesujące historie przedstawione w stylu nieskomplikowanym i bardzo przystępnym. Opisy wszelkich sytuacji, emocji czy miejsc są bardzo obrazowe i pozwalają na uruchomienie wyobraźni i możliwość przeniesienia się w te cudowne mazurskie pejzaże, a także we wczucie się w role bohaterów.
Lucy, główna bohaterka książki „Kod przyjaźni” Stacii Deutsch, bardzo chce się nauczyć kodować, aby pomóc wujkowi choremu na raka. Marzy, aby stworzyć aplikację, która pomogłaby mu pamiętać o braniu leków. Lucy zaczyna chodzić na zajęcia szkolnego klubu kodowania, aby nauczyć się kodować.
Literatura skandynawska, zarówno dawna, jak i współczesna, należy do moich ulubionych. Bez wielkiej przesady mogę stwierdzić, że kiedy nie wiem, co by tu poczytać, zwykle sięgam po „coś” z tamtego kręgu i jeszcze nie zdarzyło się, aby strzał był niecelny.
Książka autorstwa Anny Sakowicz pt. „Listy do A.” wzbudziła w nas bardzo duże emocje, zdecydowanie była najbardziej poruszającą pozycją w tym roku. Życie młodziutkiej jeszcze Anielki oraz jej rodziny wywraca się do góry nogami, gdy do ich domu wprowadza się tajemniczy "pan A.", którego rodzice dziewczynki nazywają Alzheimerem.
Rzadko sięgam po literaturę hiszpańską, ale jeśli już sięgam po książki autorów z Półwyspu Iberyjskiego, nie jestem zawiedziony. Nie inaczej było i tym razem. Książka Berta Isla to moje pierwsze spotkanie z hiszpańskim autorem, Javierem Maríasem i mam wrażenie, że nie ostatnie.
Na swój własny użytek dzielę beletrystykę na dwie grupy książek. W pierwszej znajdują się te, o których po jakimś czasie się zapomina. W drugiej natomiast są takie, które na długo zapisują się w pamięci. Do tej ostatniej należy obyczajowa powieść Sejal Badani
Jakiś czas temu przeczytałam książkę Rafała Kosika pt. ,,Felix, Net i Nika oraz Gang Niewidzialnych Ludzi”, sięgnęłam po nią, ponieważ była moją lekturą szkolną. Zaczęłam od oglądania okładki, muszę przyznać, że od razu bardzo mi się spodobała.
