(1984) – prozaik, autor reportaży, absolwent prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, Krakowskiej Szkoły Scenariuszowej i Polskiej Szkoły Reportażu przy Instytucie Reportażu w Warszawie. Mieszka na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, gdzie prowadzi własne gospodarstwo.

Pierwszy stypendysta Fundacji Herodot im. Ryszarda Kapuścińskiego. Laureat konkursu na najlepsze opowiadanie na Międzynarodowym Festiwalu Opowiadania we Wrocławiu w 2012 roku. Nominowany do Nagrody im. Beaty Pawlak, Nagrody Literackiej Gdynia oraz do „Paszportu Polityki”. Wyróżniany również jako podróżnik – „Kolosem” w kategorii „wyczyn roku” za pionierskie przejście puszczy Minkebe w Gabonie oraz Nagrodą im. Andrzeja Zawady na wyprawę na północ Birmy. Jego teksty podróżnicze były publikowane w prasie zagranicznej i polskiej, m.in. w „National Geographic Polska”.

Jako pisarz zadebiutował w 2013 roku zbiorem opowiadań opisujących życie na polskiej wsi zatytułowanym Miedza. Inspiracją do tych opowieści była zarówno codzienność, jak i lokalne podania czy historia regionu, a cały tom przepełnia nostalgia za odchodzącym w przeszłość trybem wiejskiego życia, skoncentrowanym na cyklu przyrody, za ginącą już gwarą i ludowymi obyczajami. Miedza to także świadectwo zmagania się z wsią jako miejscem pochodzenia, od którego można uciec, ale które nie daje o sobie zapomnieć.

Pierwsza powieść Muszyńskiego, Podkrzywdzie również zakorzeniona jest w wiejskim świecie. To historia mężczyzny, który opisując wspomnienia z dzieciństwa spędzonego na wsi, próbuje zrozumieć tajemniczą postać nieżyjącego już dziadka, pokazuje też, jak wyniesione z tamtego czasu i miejsca doświadczenia ukształtowały jego wrażliwość. Wiejskie rytuały i obyczaje, zmiany pór roku i charakterystyczny rytm związanego z naturą życia nabierają tu wręcz magicznego, opisywanego w formie poszczególnych ksiąg, znaczenia, a pozornie mały zamknięty świat pulsuje tajemniczym i bogatym życiem.

W powieściach Fajrant i Bez. Ballada o Joannie i Władku z jurajskiej doliny Muszyński opisał odpowiednio życie dzisiejszych trzydziestolatków-prekariuszy, a także dwojga zakochanych ludzi, którzy stawiają czoła faktowi, że nie mogą mieć dzieci. W trudnej do zaklasyfikowania książce Dom ojców Muszyński daje z kolei poetycki opis Jury Krakowsko-Częstochowskiej, poruszając się gdzieś na przecięciu prozy autobiograficznej, literatury faktu, książki historycznej i poetyckiego języka.

Andrzej Muszyński jest również autorem dwóch książek reportażowych. Pierwsza z nich, opublikowana w 2013 roku relacja z podróży po Azji, Ameryce Łacińskiej i Afryce, próbuje odpowiedzieć na pytanie, czym jest tytułowe Południe, gdzie leżą jego geograficzne, polityczne, ekonomiczne i historyczne granice. Z kolei wydany w 2015 roku Cyklon jest poświęcony Birmie – szafranowej rewolucji oraz narodzinom demokracji w tym kraju.

BIBLIOGRAFIA

proza:

• Miedza, Wołowiec, Wydawnictwo Czarne, 2013.
• Podkrzywdzie, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 2015.
• Fajrant, Kraków Wydawnictwo Literackie, 2017.
• Bez. Ballada o Joannie i Władku z jurajskiej doliny, Kraków, Wydawnictwo Literackie, 2020.
• Dom ojców, Wołowiec, Wydawnictwo Czarne, 2022

reportaż:

• Południe, Wołowiec, Wydawnictwo Czarne, 2013.
• Cyklon, Wołowiec, Wydawnictwo Czarne 2015.