Instytut Książki

Dojrzewanie nie jest prostą sprawą, szczególnie gdy nie wiemy, co się z nami dzieje i nie potrafimy sobie z tym poradzić. To czas zmian – nie tylko naszego ciała, stylu ubioru czy szkoły, ale też psychiki czy postrzegania świata. Te właśnie przemiany wywracają nasze życie do góry nogami. Rodzice, niegdyś wzorce postępowania, stają się ograniczającym nas „ciężarem”, który nic nie rozumie, najlepsi przyjaciele z podstawówki zostają odległym wspomnieniem, a niegdyś uwielbiany rodzinny obiad powoduje odruch wymiotny. Oczywiście te przykłady są mocno podkoloryzowane, jednak chciałam podkreślić tym pewną bardzo ważną rzecz – wkraczanie w wiek nastoletni, oznacza nieubłaganą metamorfozę. 

Są takie aromaty, które kojarzą nam się z ważnymi chwilami w życiu i darzymy je ogromnym sentymentem, są też takie, które przywołują wspomnienia mniej lub bardziej miłe. Niektóre dają nam poczucie bezpieczeństwa, inne dodają nam pewności siebie i odwagi, kolejne przypominają dom rodzinny.

Akcja „Makowej spódnicy. Kamień w wodę” Zofii Mąkosy toczy się w czasach siedemnastowiecznych, a miejsce wydarzeń to granica Śląska i Brandemburgii . To czasy wojen i klęsk targających ziemiami ówczesnej Rzeczpospolitej. Informacje historyczna zawarte w tej powieści tak zajmują czytelnika, że nieomalże nie są tak ważne losy jej bohaterów, co opisywane tło dziejących się wówczas wydarzeń.

Autobiografia „Beata. Gorąca krew” Beaty Kozidrak pojawiła się w sprzedaży w 2021 i jest pozycją wydawniczą, która zaciekawi nie tylko fanów Bajmu czy samej Beaty Kozidrak, ale również każdego, kto lubi autobiografie popularnych osobistości. Ogromną zaletą autobiografii jest to, że autor opisuje wydarzenia i towarzyszące im emocje „z pierwszej ręki”, nie są one „przefiltrowane” przez osobę trzecią, która jednak część sytuacji może odbierać w nieco inny sposób. To już solidny argument, który przemawia na korzyść książki.

Chciałem dziś się z Państwem podzielić moimi odczuciami po przeczytaniu książki „Zefiryna i księga uroków”, napisanej przez Szaszę Hady. Ma ona na swoim koncie kilka pozycji literackich i tworzy również scenariusze i dialogi do gier, współpracuje z CD Project Red. Jest także współautorem gry „Wiedźmin 3 Dziki Gon”, która odniosła światowy sukces, a dialogi tworzone wraz z zespołem, są kultowymi „tekstami” powszechnie używanymi przez wielbicieli gatunku. Wracając do samej książki, jest to najświeższa pozycja autorki. Została ona ciepło przyjęta i ma dobre opinie, nie można jej też odebrać oryginalności. Sama okładka jest dość ciekawa i zagadkowa, nie zdradza nam żadnych szczegółów, a wręcz zmusza do myślenia i zadawania sobie pytań, co może kryć się wewnątrz. Czytelnik może wysnuć pewne teorie, co do samej postaci na okładce, ale czy będą one trafne? To już zależy od interpretacji i od tego, czy sięgniemy po tę wspaniałą historię.

„O kocie, który ratował książki” to dzieło japońskiego pisarza Sosuke Natsukawa. To międzynarodowy bestseller, o którym było bardzo głośno. Przeczytałam i nie zawiodłam się na niej.

Anna Fryczkowska zabrała mnie w podróż do świata ludzi, walcząc o przetrwanie i o skrawki szczęścia. W tej baśniowo opowiedzianej historii rodziny Józwiaków zobaczyłam polskich chłopów pierwszej połowy XIX wieku. Ich codzienne życie, pełne ciężkiej pracy, zabobonów i marzeń o lepsze jutro.

Dlaczego tak rzadko sięgamy po poezję? Zdałam sobie sprawę, że wreszcie wypadałoby zanurzyć się po szyję w czymś lirycznym, co nie jest prozą...Czemu by nie pochylić się nad ,,Piachem” - tomikiem wierszy polskiej botaniczki, Urszuli Zajączkowskiej? Autorka jest bardzo intersującą osobowością. Na co dzień jest pracownikiem naukowym, eseistką, animatorką kultury i artystką wideo. W wolnym czasie gra na flecie i bierze udział w wielu inicjatywach muzycznych. Tomik „Piach” otrzymał w 2020 nominację do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, w 2021 do nagrody Orfeusz zaś w 2022 doroczną nagrodę miesięcznika „Nowe Książki”. Trzymam zatem przed sobą bardzo eleganckie wydanie „Piachu". Dotykam kartek w kolorze kremowym. Od razu wyczuwam atłasową miękkość papieru. Wszystko gustownie zaprojektowane. Design przywodzi skojarzenia z barwami natury- kolorystyka w tonacji barw piasku z fantazyjnie odciśniętą wypukłą strukturą rozkładającego się liścia na okładce i grzbietach stron. Niezwykły efekt i wyjątkowa estetyka.

Ostatnio nasz klub miał okazję poznać prawdziwą klasykę polskiej fantastyki, czyli „Wiedźmina” autorstwa Andrzeja Sapkowskiego. Dokładniej mówiąc, było to „Ostatnie życzenie”, pierwszy z tomów z opowiadań, który stanowi początek całej sagi.