Laureatka Literackiej Nagrody Nobla 2022 Annie Ernaux nie jest powszechnie znana polskiemu czytelnikowi. Dopiero fakt otrzymania Nobla spowodował, że także na polskim rynku wydawniczym pojawiły się jej książki. Jedną z nich, wydaną przez wydawnictwo „Czarne”, jest zatytułowany „Bliscy” zbiór trzech historii, stanowiących pewien rodzaj autobiografii autorki.
Są takie aromaty, które kojarzą nam się z ważnymi chwilami w życiu i darzymy je ogromnym sentymentem, są też takie, które przywołują wspomnienia mniej lub bardziej miłe. Niektóre dają nam poczucie bezpieczeństwa, inne dodają nam pewności siebie i odwagi, kolejne przypominają dom rodzinny.
Akcja „Makowej spódnicy. Kamień w wodę” Zofii Mąkosy toczy się w czasach siedemnastowiecznych, a miejsce wydarzeń to granica Śląska i Brandemburgii . To czasy wojen i klęsk targających ziemiami ówczesnej Rzeczpospolitej. Informacje historyczna zawarte w tej powieści tak zajmują czytelnika, że nieomalże nie są tak ważne losy jej bohaterów, co opisywane tło dziejących się wówczas wydarzeń.
Autobiografia „Beata. Gorąca krew” Beaty Kozidrak pojawiła się w sprzedaży w 2021 i jest pozycją wydawniczą, która zaciekawi nie tylko fanów Bajmu czy samej Beaty Kozidrak, ale również każdego, kto lubi autobiografie popularnych osobistości. Ogromną zaletą autobiografii jest to, że autor opisuje wydarzenia i towarzyszące im emocje „z pierwszej ręki”, nie są one „przefiltrowane” przez osobę trzecią, która jednak część sytuacji może odbierać w nieco inny sposób. To już solidny argument, który przemawia na korzyść książki.
Anna Fryczkowska zabrała mnie w podróż do świata ludzi, walcząc o przetrwanie i o skrawki szczęścia. W tej baśniowo opowiedzianej historii rodziny Józwiaków zobaczyłam polskich chłopów pierwszej połowy XIX wieku. Ich codzienne życie, pełne ciężkiej pracy, zabobonów i marzeń o lepsze jutro.
Dlaczego tak rzadko sięgamy po poezję? Zdałam sobie sprawę, że wreszcie wypadałoby zanurzyć się po szyję w czymś lirycznym, co nie jest prozą...Czemu by nie pochylić się nad ,,Piachem” - tomikiem wierszy polskiej botaniczki, Urszuli Zajączkowskiej? Autorka jest bardzo intersującą osobowością. Na co dzień jest pracownikiem naukowym, eseistką, animatorką kultury i artystką wideo. W wolnym czasie gra na flecie i bierze udział w wielu inicjatywach muzycznych. Tomik „Piach” otrzymał w 2020 nominację do Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, w 2021 do nagrody Orfeusz zaś w 2022 doroczną nagrodę miesięcznika „Nowe Książki”. Trzymam zatem przed sobą bardzo eleganckie wydanie „Piachu". Dotykam kartek w kolorze kremowym. Od razu wyczuwam atłasową miękkość papieru. Wszystko gustownie zaprojektowane. Design przywodzi skojarzenia z barwami natury- kolorystyka w tonacji barw piasku z fantazyjnie odciśniętą wypukłą strukturą rozkładającego się liścia na okładce i grzbietach stron. Niezwykły efekt i wyjątkowa estetyka.
Są takie powieści, które mają uniwersalny wydźwięk. Do nich zaliczam Pod słońcem Julii Fiedorczuk. Już podczas pierwszego zetknięcia z tekstem, tuż po wydaniu, wiedziałam, że będę do niego powracać. Tytuł stał się lekturą naszego wrześniowego spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki. Uważam, że nic nie stracił, a wręcz zyskał na aktualności.
Sam tytuł – tylko dwa słowa „nic zwyczajnego”, a już wiele znaczy! Wisława Szymborska z całą pewnością była kimś nadzwyczajnym. Trudne zadanie miał sekretarz poetki – Michał Rusinek. Wymagało wyważenia proporcji: jak stworzyć portret osoby tak dyskretnej jak Wisława Szymborska? Jak powiedzieć o niej więcej, ale tak, żeby nie stworzyć fałszywego wizerunku? A wreszcie, jak nie przesłonić sobą bohaterki? I to się udało. Powstał portret dyskretny i jednocześnie bardzo poruszający. Autor pisze o Wisławie w wyrafinowany sposób. „Wyrafinowany” – bo Wisława Szymborska aniołkiem bynajmniej nie była. Trzeba było mistrza dyplomacji, by opisać te wszystkie przypadki i wpadki pani Wisławy. Była „kimś nadzwyczajnym”, ale także przywar miała co niemiara.
„Mężczyzna imieniem Ove” to debiut literacki Fredericka Backmana, szwedzkiego dziennikarza, blogera i pisarza. Książka stała się bestsellerem w Szwecji i odniosła międzynarodowy sukces. Została również zekranizowana.
