Instytut Książki

Patrzę w bibliotece na półkę z książkami. Czytam tytuł: „Cudowny chłopak”. Myślę: „Kolejna opowieść o małym geniuszu”. Prosta okładka z narysowaną twarzą dziecka z jednym okiem sugeruje, że mogę się mylić. Decyduję się przeczytać. Na szczęście!

Bardzo ciekawa konstrukcja książki (opowiadanie tych samych sytuacji przez różnych bohaterów) pozwala niejako przeżyć opisywane zdarzenia z kilku punktów widzenia. Rok z życia chłopca, który urodził się ze zniekształconą twarzą, nie jest dzięki takiej formie tylko wzruszającą historią, ale również bardzo pouczającą lekcją życia, ludzkich emocji, reakcji.

Zastanawiam się, jacy czytelnicy sięgają po książkę R. J. Palacio. Ustawienie jej wśród literatury dla dorosłych pozwala sądzić, że do nich jest ona skierowana. Czy znajdą w niej coś poza wzruszeniem? Z pewnością. Z biegiem lat zapominamy o tym, co czuliśmy i jakie były nasze schematy myślowe, gdy mieliśmy lat kilka lub kilkanaście. „Cudowny chłopak” powinien nam o tym przypomnieć. Ponieważ akcja powieści rozgrywa się w środowisku szkolnym, warto zwrócić uwagę na wartość tej pozycji dla osób zajmujących się wychowaniem. Znajdą w niej bowiem szereg inspiracji do pracy z dziećmi i młodzieżą.

Powstaje pytanie: czy omawiana książka nie powinna trafić do rąk młodych czytelników? To ich myśli i przeżycia są bowiem jej treścią. Nie trzeba urodzić się z widoczną innością, by czuć się i być innym. Inność – to nie wada, ale może się nią stać, gdy na to pozwolimy. Dlatego młody człowiek powinien przeczytać „Cudownego chłopaka”. Jeżeli nie zobaczy w nim swojej inności, to nauczy się wiele o inności otaczających go ludzi.

Wszyscy czytelnicy, bez względu na wiek, znajdą w książce  R. J. Palacio dużo miłości, przyjaźni i wzruszeń. A nade wszystko przypomną sobie najważniejszą życiową prawdę, która zapisana jest na tylnej okładce „ku pamięci”: Nie oceniaj ludzi po wyglądzie. Jakże często o tym zapominamy w życiu...

Agnieszka Galczak-Froch
DKK Włocławek