(ur. 1955) – poeta, redaktor.

Autor czternastu zbiorów wierszy. Jego twórczość zaliczana jest do nurtu metafizycznego. W poezji interesuje go eksplorowanie duchowości i jej różnych przejawów. Często sięga też do tematów kultury popularnej, nawiązując do znanych postaci świata filmu czy sportu.

Na początku drogi twórczej Kuczkowski był związany ze studencką Niezależną Grupą Poetycką „Drzewo”. Jego pierwsze próby poetyckie powstawały pod znakiem lingwizmu i wzorowane były na twórczości Tymoteusza Karpowicza czy Edwarda Balcerzana. W debiutanckim tomie Prognoza pogody (1980) widać już jednak zapatrzenie poety w naturę i to, jak kontakt z nią prowokuje go do egzystencjalnych dociekań. Jego poezja to poszukiwanie w świecie przyrody pierwiastka ładu i emanacji wyższego duchowego bytu. Wiersze Kuczkowskiego nierzadko przyjmują formę modlitewną.

Kolejne tomy Kuczkowskiego zawierają zapis jego duchowych poszukiwań oraz nieskończonych pytań, do których stawiania prowokuje poetę codzienne doświadczanie rzeczywistości. Nie kryje on też związków swojej poetyki z twórczością między innymi Rainera Marii Rilkego, T.S. Eliota czy Williama Blake’a. Erudycyjność przejawia się u niego w grze z tymi poetami, nawiązaniach do dzieł literatury światowej i ironicznych ich przetworzeniach. Charakterystyczna jest też dla niego polemiczna postawa wobec kultury masowej. Takie wątki doszły do głosu w tomach Dajemy się jak dzieci prowadzić nicości i Wiersze [masowe] i inne. W tym ostatnim poza krytyką popkultury (wiersze Ken i Barbie) można znaleźć nawiązania do sztuki antycznej i mitologii, do dzieł Stendhala (Czerwone i czarne), do muzyki popularnej (Anioł Jeffa Buckleya) czy postaci kina (Anioł Pasoliniego).

W swoim ostatnim tomie Sonny Liston nie znał liter [siódemki] Kuczkowski eksploruje możliwości krótkiej formy – zbiór składa się z siedmiowersowych utworów, niemal sentencyjnych. Są to teksty skondensowane formalnie i poznawczo, określone swego czasu mianem „sopocko-gdyńskiego haiku”.

Poeta realizuje też zainteresowania teatralne i muzyczne. We współpracy z muzykiem bluesowym Romanem Puchowskim stworzył poetycko-muzyczny spektakl Opowieść o truposzu inspirowany filmem Jima Jarmuscha Truposz. Spektakl został zaprezentowany w Programie Trzecim Polskiego Radia (2008). Dużą część dorobku Kuczkowskiego stanowi działalność redaktorska: przez prawie ćwierć wieku był redaktorem naczelnym Dwumiesięcznika Literackiego „Topos”, prowadził też towarzyszącą pismu serii poetyckiej (ponad 130 tytułów).

Laureat licznych nagród, między innymi Srebrnego i Złotego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2008, 2018), Nagrody Nowej Okolicy Poetów za dorobek poetycki (2008). Za tom Ruchome święta otrzymał Nagrodę Literacką im. ks. Jana Twardowskiego (2018) oraz Nagrodę Poetycką im. K.I. Gałczyńskiego „Orfeusz Honorowy”. Jego wiersze tłumaczone były na angielski, chorwacki, czeski, francuski, niemiecki, rosyjski i serbski.

BIBLIOGRAFIA

poezja:

• Prognoza pogody, Warszawa: Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, 1980.
• Pornografia, Poznań: Galeria Autorska Jana Kaji i Jacka Solińskiego [sic!], 1981.
• Ciało, cień, Bydgoszcz: Galeria Autorska Jana Kaji i Jacka Solińskiego [sic!], 1989.
• Trawa na dachu. Wiersze 1989–1991, Sopot: Oficyna Sopot, 1992.
• Widok z dachu. Wiersze, zapiski, dialogi, Gdańsk: Wydawnictwo Granit, 1994.
• Stado (wraz z Naszą małą metafizyką Krzysztofa Szymoniaka), Gdynia: Professional Music Press, 1995.
• Anioł i góra, Bydgoszcz: Galeria Autorska Jana Kaji i Jacka Solińskiego [sic!], 1996.
• Niebo w grudniu, Bydgoszcz: Galeria Autorska Jana Kaji i Jacka Solińskiego [sic!], 1997.
• Tlen, Sopot: Towarzystwo Przyjaciół Sopotu, 2003.
• Pieśń miłości, pieśń doświadczenia (z Wojciechem Kassem), Bydgoszcz: Galeria Autorska Jana Kaji i Jacka Solińskiego [sic!], 2006.
• Dajemy się jak dzieci prowadzić nicości, Pelplin: Bernardinum – Sopot: Towarzystwo Przyjaciół Sopotu, 2007.
• Wiersze [masowe] i inne, Sopot: Towarzystwo Przyjaciół Sopotu, 2010.
• Ruchome święta, Sopot: Towarzystwo Przyjaciół Sopotu, 2017.
• Sonny Liston nie znał liter [siódemki], Sopot: Towarzystwo Przyjaciół Sopotu, 2018.

AS