Instytut Książki

Na Węgrzech ukazała się właśnie książka Pawła Lisickiego Luter. Ciemna strona rewolucji w przekładzie wybitnego tłumacza Lajosa Pálfalviego. Wydanie wsparł Instytut Książki w ramach Programu Translatorskiego ©POLAND.

Książka Luther. A forradalom sötét oldala – jak brzmi tytuł węgierskiego tłumaczenia – ukazała się nakładem oficyny Rézbong Kiadó.

Kim był Marcin Luter? Reformatorem, który z miłości do prawdy wystąpił przeciw nadużyciom papiestwa? Czy rebeliantem, prekursorem późniejszych rewolucjonistów? W ostatnich latach obraz Lutra uległ całkowitej przemianie. Za sprawą licznych wypowiedzi kardynałów Waltera Kaspera, Kurta Kocha czy Karla Lehmanna stał się z wolna nauczycielem wiary i wzorem do naśladowania dla katolików. Co jest przyczyną tak całkowitej zmiany stanowiska Kościoła? Powody mogą być dwa. Albo odkrycie nieznanych pism reformatora, rzucających nowe światło na jego postawę, albo nowa interpretacja jego nauk.

Żadne nowe pisma Lutra się nie pojawiły. Zatem powodem musi być nadanie wystąpieniu Lutra nowego znaczenia. Jeśli papież Franciszek ma rację, że w sporze o usprawiedliwienie Luter się nie pomylił, to znaczy, że w błędzie trwali ojcowie Soboru Trydenckiego. Podobnie dziwnie brzmi twierdzenie papieskie, że Luter nie chciał podziałów w Kościele skoro reformator nazywał papieża Antychrystem i chciał zniesienia Urzędu Nauczycielskiego. Czyżby zatem obecny papież i jego najbliżsi współpracownicy byli, jak to logicznie wynika z ich słów, luteranami?  O tym jest książka Pawła Lisickiego. O prawdziwej twarzy Marcina Lutra i o tym, czy obecne dążenie do jego rehabilitacji podyktowane jest dążeniem do prawdy czy też jest efektem zdrady.

Tłumacz książki, Lajos Pálfalvi, to węgierski historyk literatury, krytyk, jeden z najwybitniejszych tłumaczy literatury polskiej, laureat prestiżowej Nagrody Transatlantyk przyznawanej przez Instytut Książki. Dzięki jego pracy translatorskiej od połowy lat osiemdziesiątych XX wieku systematycznie publikowane są na Węgrzech najważniejsze i najbardziej aktualne dzieła polskiej literatury pięknej i szeroko pojętej humanistyki. Pálfalvi przetłumaczył na język węgierski utwory m.in. Wł. St. Reymonta, S. Mrożka, A. Szczypiorskiego, Cz. Miłosza, W. Gombrowicza, P. Szewca, St. Vincenza, A. Paczkowskiego, G. Herlinga-Grudzińskiego, J. Stempowskiego, M. Gretkowskiej, A. Libery, K. Brandysa, H. Grynberga, W. Kowalewskiego, A. Stasiuka, A. Barta, I. Fink, R. Legutki, O. Tokarczuk, A. Michnika, M. Janion, J. Mackiewicza, K. Vargi, A. Walickiego, A. Szczeklika, B. Wojdowskiego, A. Żbikowskiego, L. Kołakowskiego, P. Pazińskiego, A. Kołakowskiej, P. Lisickiego, L. Amejko.