Aktualności
Mija 19. rocznica śmierci Zbigniewa Herberta – jednego z najważniejszych polskich twórców ubiegłego stulecia, poety, eseisty i dramaturga o imponującym dorobku, wyjątkowym autorytecie artystycznym i moralnym, laureata wielu polskich i zagranicznych nagród literackich, wieloletniego kandydata do literackiej Nagrody Nobla.
Z tej okazji pragniemy przypomnieć Państwu wiersz „Do Marka Aurelego”, który pochodzi z pierwszego tomiku Herberta pt. „Struna światła”, a który to poeta zadedykował swojemu mistrzowi, prof. Henrykowi Elzenbergowi.
Do Marka Aurelego
Dobranoc Marku lampę zgaś
i zamknij książkę Już nad głową
wznosi się srebrne larum gwiazd
to niebo mówi obcą mową
to barbarzyński okrzyk trwogi
którego nie zna twa łacina
to lęk odwieczny ciemny lęk
o kruchy ludzki ląd zaczyna
bić I zwycięży Słyszysz szum
to przypływ Zburzy twe litery
żywiołów niewstrzymany nurt
aż runą świata ściany cztery
cóż nam - na wietrze drżeć
i znów w popioły chuchać mącić eter
gryźć palce szukać próżnych słów
i wlec za sobą cień poległych
więc lepiej Marku spokój zdejm
i ponad ciemność podaj rękę
niech drży gdy bije w zmysłów pięć
jak w wątłą lirę ślepy wszechświat
zdradzi nas wszechświat astronomia
rachunek gwiazd i mądrość traw
i twoja wielkość zbyt ogromna
i mój bezradny Marku płacz