Aktualności
Władysław Bełza, poeta, dramaturg i działacz społeczny, autor słynnego wiersza „Wyznanie wiary dziecięcia polskiego”, zmarł 110 lat temu we Lwowie.
Władysław Bełza urodził się 17 X 1847 roku w Warszawie. Studiował literaturę w Szkole Głównej. Współpracował z „Przeglądem Tygodniowym”. W 1869 roku przeniósł się do zaboru pruskiego. Zamieszkał w Poznaniu. Współpracował z czasopismem „Sobótka”. Potem został współzałożycielem i redaktorem „Tygodnika Wielkopolskiego” oraz czasopisma dla dzieci „Promyk”. Był też inicjatorem utworzenia stałego teatru polskiego. Występował przeciw germanizacji Polaków w Wielkopolsce i na Górnym Śląsku. Z tego powodu w 1871 roku został wydalony z zaboru pruskiego.
W latach 1871-1872 mieszkał w Pradze. Ostatecznie osiadł w 1872 roku we Lwowie. W 1876 roku założył tam czasopismo „Towarzystwo Pilnych Dzieci”. Był też współzałożycielem Koła Literacko-Artystycznego oraz Macierzy Polskiej – organizacji oświatowej, założonej wespół z Józefem Ignacym Kraszewskim, oraz Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. Od 1882 roku pracował w Ossolineum.
Jego pierwszy tomik poezji, „Z wiosny” ukazał się w 1868 roku. W tym samym roku opublikowany został drugi tomik „Pieśni liryczne”. Wydał jeszcze kilka innych zbiorów poezji. Jego wiersze zaliczane są do neoromantyzmu. Bełza był też autorem poematu „Zamek grójecki” (1900), dramatu „Kasper Karliński” (1870), dwóch komedii, esejów o Adamie Mickiewiczu. Znaczącą pozycją w jego twórczości stanowią wiersze dla dzieci, zwłaszcza zbiór „Katechizm polskiego dziecka”, wydany w 1900 roku. Z tomiku tegoż pochodzi słynne „Wyznanie wiary dziecięcia polskiego” rozpoczynający się incipitem „Kto ty jesteś? Polak mały”.
Bełza zmarł 29 stycznia 1913 roku we Lwowie. Został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Łyczakowskim.