Instytut Książki

Książka krytycznoliteracka poświęcona przede wszystkim poezji Tadeusza Różewicza, ale nie tylko, bo także jego prozie, dramaturgii i eseistyce. Janusz Drzewucki – towarzyszący wiernie pisarzowi od 1991 roku, w którym ukazał się tom wierszy „Płaskorzeźba” – pisze w tej książce także o jego felietonistyce, o satyrach i humoreskach, o jego autoportrecie wykreowanym w rozlicznych wywiadach prasowych, wreszcie o korespondencji, m.in. z Jerzym Nowosielskim oraz Karlem Dedeciusem, a także o najważniejszych traktujących o autorze „Niepokoju” literaturoznawczych interpretacjach, m.in. Kazimierza Wyki oraz Tadeusza Drewnowskiego. Ponadto Drzewucki pokazuje tu związki pisarza z matką, z braćmi Januszem i Stanisławem, dialogi, jakie w swojej twórczości prowadził np. z Ezrą Poundem i Czesławem Miłoszem.

Na końcu książki znalazły się listy Różewicza do Drzewuckiego z lat 1996-2014, wyjątki z dziennika, w których krytyk opowiada o swoich osobistych kontaktach z pisarzem, a także fotografie przedstawiające Różewicza, a wykonane przez Drzewuckiego w Warszawie i w Konstancinie.

Całość została utrzymana w swobodnej, przystępnej, eseistycznej formule, pozbawionej stricte polonistycznego balastu, bez przypisów i naukowej aparatury. „Lekcje u Różewicza” to świadectwo lektury twórczości jednego z najwybitniejszych pisarzy polskich przełomu XX i XXI wieku – zapisane przez Janusza Drzewuckiego, krytyka od 35 lat związanego z miesięcznikiem „Twórczość”.