W powieści detektywistycznej zasady są żelazne: bohater musi mieć swoje miasto. Eberhard Mock ma Breslau, Zygmunt Zyga Maciejewski ma Lublin. Czasem jednak trzeba porzucić choćby na chwilę swój rewir i zająć się niewiele dalszą okolicą.
Urodził się w Polsce podzielonej między trzech zaborców. Przeżył dwie wojny i PRL, dwa razy witał wolną ojczyznę: w 1918 i 1989. Był świadkiem i współtwórcą najważniejszych wydarzeń w historii państwa.
Czy Prus był najbardziej tajemniczym polskim pisarzem? Notka na okładce nie pozostawia wątpliwości, ale pamiętajmy, że notki takie tworzy się jako wabik dla czytelnika. To samo można by powiedzieć chociażby o Janie Potockim czy Stanisławie Przybyszewskim.
Monumentalny zbiór reportaży Hanny Krall nie jest rzeczą do recenzowania. Napisać z kolei, że Fantom bólu jest książką do czytania, to zgoła nic nie napisać. Tej książki się nie „czyta”, z nią się obcuje. Tylko tak można nazwać właściwe wobec niej czynności:
Życie literackie jest częścią historii literatury. Bez znajomości jego mechanizmów nie da się w pełni zrozumieć uczestniczących w nim twórców. W swej najbardziej interesującej i barwnej części jest ono ściśle powiązane z tkanką miejską.
Zabrzmi to może nieco patetycznie – ale niechże tak właśnie to brzmi: Jakub Żulczyk wzniósł polski kryminał na poziom wcześniej dlań z jakichś względów nieosiągalny. Zarówno Ślepnąc od świateł z roku 2014, jak tegoroczne Wzgórze psów
Zgliszcza Piotra Zaremby to powieść – dziennik, jak i zeitroman – powieść o czasie, który należy tu rozumieć wielowymiarowo – jako czas historyczny, czas fabularnie skondensowany, w końcu też czas literackiego odbioru, który za sprawą powieściowej konstrukcji wywiera na czytelniku wrażenie przeżywania
Z okazji Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych nakładem Ministerstwa Obrony Narodowej (Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej) ukazał się ciekawy wybór wierszy poświęconych Niezłomnym Płaszcz chwały, w wyborze i opracowaniu Mariusza Soleckiego.
