Instytut Książki

Reportaż to jedna z form prozy publicystycznej, będąca żywym opisem konkretnych wydarzeń, znanych autorowi z bezpośredniej obserwacji, np. reportaż z procesu, reportaż o pracy w kopalni. „Moja Syberia” autorstwa Karoliny Kozioł jest właśnie takim gatunkiem prozy publicystycznej.

Autorka i jednocześnie podróżniczka opisuje podróż najdłuższą koleją świata przez mroźną Syberię. Pierwsza ciekawostka dla mnie to historia budowy i cel budowy kolei transsyberyjskiej, której długość wynosi 9 tysięcy kilometrów. W trakcie podróży poznajemy różnych pasażerów z różnych krajów, których na swej drodze poznaje nasza autorka wraz ze swoją przyjaciółką Liz. Są one obecne się przez całą książkę, pojawia się również Andrew ze Stanów Zjednoczonych. Karolina, słusznie zauważa, że żadna książka, ani też wykład nie dały i nie nauczyły jej tego – czego nauczyła ta wyprawa. Linia Transsyberyjska prowadzi z Moskwy do Władywostoku. W drodze nasze bohaterki z trudem przeżywają tak niskie temperatury -70 stopni, jak również mają okazję zobaczyć grube warstwy śniegu. Turyści w czasie przystanku zwiedzają ciekawe obiekty np. cerkiew. Ciekawym podróżnikiem jest również Georg, który jest arogancki, gra na akordeonie i śpiewa bardzo głośno. Znajdziemy tu również opis okrutnych gułagów, czyli obozów rosyjskich. W czasie wojny obozy zostały zasilone ludnością krajów podbitych (Polakami). Pod koniec poznajemy jezioro Bajkał, jak również działalność szamanów, którzy mają dar łączenia się z duchami i ze światem zmarłych. 

Więcej szczegółów nie opiszę, ale zachęcam do przeczytania książki. Czytelnik z pewnością nie będzie się nudził, bo ciągle pojawia się tutaj inna postać, inny podróżnik z ciekawymi historiami. Książka skromna objętościowo, ale za to bogata w wiedzę poznawczą z zakresu historii, geografii, obyczajowości i wiary.  

Recenzja wrzesień 2023 – dorośli

Stanisława Lepianka 

DKK w Prochowicach woj. dolnośląskie