(ur. 1981) – pisarka, dziennikarka. Absolwentka stosunków międzykulturowych na Wydziale Orientalistyki i kulturoznawstwa na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.

Drotkiewicz zadebiutowała w 2004 roku powieścią Paris London Dachau. Jej debiut stawiany był obok pierwszych książek Doroty Masłowskiej i Mirosława Nahacza. Pisała o nim Agata Pyzik: „Debiut Drotkiewicz może dziś wprawiać w lekkie zakłopotanie, sprawiać wrażenie butikowo-fajnego. Trzeba jednak przyznać, że perfekcyjnie odkrywa sposób bycia, żargon i zwyczaje godowe subkultury snobujących się, przeintelektualizowanych studentów kierunków humanistycznych. Paris London Dachau lekko na wyrost można by nazwać Życiem towarzyskim i uczuciowym hipsterów połowy lat dwutysięcznych. Jest też uroczą, chwilami przejmującą kroniką kobiecego dojrzewania, głodu emancypacji, feminizmu, uniezależniania się od mężczyzn”. O kolejnej powieści Dla mnie to samo pisał z kolei Piotr Kubiński: „Drotkiewicz, rozliczając się ze swoimi pisarskimi autorytetami, pokazuje zarazem świat zdeformowanych uczuć. W powietrzu krąży zło, które ludzie sobie wyrządzają i przekazują dalej. Ta rzeczywistość jest ciemna, lepi się od brudu, pełno w niej niespełnionych pragnień miłości, ciepła i zrozumienia. Oraz potrzeby pobudzenia intelektualnego”.

W 2006 roku, obok drugiej powieści, ukazał się również pierwszy zbiór wywiadów, przeprowadzonych przez Drotkiewicz i Annę Dziewit, pod tytułem Głośniej! Rozmowy z pisarkami. Rozmówczyniami były między innymi tak ważne na literackiej scenie kobiety, jak Dubravka Ugresić, Ewa Kuryluk czy Dorota Masłowska. Natomiast w książce Teoria trutnia i inne wydanej w 2009 roku duet Drotkiewicz-Dziewit rozmawiał trzynastoma mężczyznami – już nie tylko pisarzami (Jakub Żulczyk, Michel Houellebecq), ale i politykami (Stefan Meller) czy aktorami (Andrzej Chyra).

Kolejną powieścią Agnieszki Drotkiewicz było nominowane do Paszportów Polityki Teraz z 2009 roku. Krytyczka Joanna Roszak pisała o tej książce: „Proza Drotkiewicz jest zdystansowana i ironiczna […] momentami jak blog, kolażowa, autotematyczna, z odnotowywaniem lektur i cytatów. Pisana z poczuciem, że w życiu bywają sceny żywcem wyjęte z wiele razy oglądanych filmów”.

W sezonie 2009/2010 Drotkiewicz była kuratorką cyklu spotkań w warszawskim Teatrze Dramatycznym, których owocem stał się zbiór tekstów ich uczestniczek Daleko od Wichrowych Wzgórz (2010). W 2011 roku Drotkiewicz opublikowała kolejny zbiór rozmów – Jeszcze dzisiaj nie usiadłam, a w 2013 roku Dusza światowa – wywiad z Dorotą Masłowską.

W 2014 roku ukazały się Nieszpory, skonstruowana niczym pieśń chóralna, rozpisana na głosy, czwarta powieść w dorobku autorki. Książka nawiązywała tytułem do Nieszporów maryjnych Claudio Monteverdiego, kompozytora, którego muzyka jest tu bardzo istotna.

W 2015 roku autorka wróciła do wywiadów w książce Pianino rysuje sufit: rozmowy o przygodzie, a rok później ukazał się kolejny wywiad-rzeka przeprowadzony przez Drotkiewicz z Ewą Kuryluk – Manhattan i Mała Wenecja. Książka zdobyła nagrodę Warszawskiej Premiery Literackiej za sierpień 2016. Smak kwiatów pomarańczy. Rozmowy o kuchni i kulturze, czyli następna książka Drotkiewicz, powstała we współpracy z Tessą Capponi-Borawską, urodzoną we Włoszech dziennikarką, która od lat 80. XX wieku mieszka i pracuje w Polsce. Rozmowy o jedzeniu (na kartach książki króluje kuchnia włoska) stają się tu przyczynkiem do snucia szerszych refleksji.

Proza Drotkiewicz tłumaczona była w antologiach na języki czeski i hiszpański. W 2024 roku pisarka stworzyła libretto do Antonina. Tętentu – nowatorskiego projektu muzyczno-scenicznego zainicjowanego z okazji 200. rocznicy oficjalnego oddania do użytku Pałacu Myśliwskiego Książąt Radziwiłłów w Antoninie. Autorem kompozycji jest poznański kompozytor i skrzypek Jerzy Fryderyk Wojciechowski.

BIBLIOGRAFIA

• Paris London Dachau, Warszawa: Wydawnictwo Lampa i Iskra Boża, 2004.
• Głośniej! Rozmowy z pisarkami, Warszawa: Wydawnictwo Twój Styl, 2006.
• Dla mnie to samo, Warszawa: Wydawnictwo Lampa i Iskra Boża, 2006.
• Teraz, Warszawa: W.A.B., 2009.
• Teoria trutnia i inne (z Anną Dziewit), Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2009.
• Jeszcze dzisiaj nie usiadłam, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2011.
• Dusza światowa (rozmowa z Dorotą Masłowską), Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2013.
• Nieszpory, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2014.
• Piano rysuje sufit: rozmowy o przygodzie, Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2015.
• Manhattan i Mała Wenecja. Rozmowa z Ewą Kuryluk, Kraków: Wydawnictwo Zeszytów Literackich, 2016.
• Smak kwiatów pomarańczy (z Tessą Capponi Borawską), Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2018.

PK