ur. w 1977 w Katowicach. Poeta, dziennikarz, literaturoznawca (autor rozprawy doktorskiej poświęconej poezji Wojciecha Wencla obronionej na UŚ w 2007), członek zespołów Dobre Duchy (2006-2011) i Dobre Ludzie (od 2013). Otrzymał wyróżnienie m.in. w Konkursie Poetyckim im. x. Józefa Baki (2002), Nagrodę im. ks. Janusza St. Pasierba (2007), Nagrodę Małego Feniksa Stowarzyszenia Wydawców Katolickich (2009). W 2015 wybór Zanim przyjdziesz. Wiersze metafizyczne i religijne został nominowany do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K. I. Gałczyńskiego. Kieruje działem kultury „Gościa Niedzielnego”, redaguje też dział poetycki w magazynie „44/ Czterdzieści i Cztery”. Pomysłodawca i zarazem współautor zbioru reportaży z Ameryki Południowej Kościół na końcu świata (2013) oraz autor wywiadu rzeki z Natalią Niemen Niebo będzie później (2016).

Liryczna twórczość Szymona Babuchowskiego zaliczana jest do nurtu religijno-filozoficznego w poezji współczesnej (W. Wencel, P. Sarna, M. Cielecki i in.), określanego niekiedy mianem „nowej metafizyczności” (K. Maliszewski), dla której trwały punkt odniesienia stanowi tradycja chrześcijańska. Pewne sygnały krystalizowania się poetyckiego światopoglądu, odwołującego się do wyznaczanego przez nią horyzontu aksjologicznego, obserwujemy już w debiutanckim tomiku Babuchowskiego (Sprawy życia, sprawy śmierci, 2002; wyróżnienie w III edycji konkursu im. x. Baki). W kolejnych zbiorach wierszy (Czas stukających kołatek, 2004; Wiersze na wiatr, 2008) poszukiwanie sacrum stanie się z pewnością istotnym elementem lirycznej wyobraźni poety, ale równocześnie wciąż ważne miejsce będzie zajmował w niej konkret codzienności. Symbolika o religijnej proweniencji umożliwi też odczytanie najlepszego w dorobku Babuchowskiego tomiku, Rozkładu jazdy (2011), dedykowanego żonie, który wysnuty z biografii autora opowiadał będzie tyleż o realnej podróży, co przywoła topos drogi jako metafory Bożego planu (nawiasem mówiąc, wykraczając poza tę problematykę także w sferę np. doświadczeń wspólnotowych, jak tragedia smoleńska).

Zapisane w wierszach duchowe dojrzewanie ich bohatera (będącego alter ego autora), niewolne najpierw od młodzieńczych rozczarowań miłosnych, wahań i wątpliwości, z czasem, po koniecznym osiągnięciu wewnętrznego oczyszczenia i odnalezieniu ładu serca, przerodzi się w świadectwo chrześcijańskiej afirmacji ludzkiej egzystencji. Wydany w 2014 wybór utworów Babuchowskiego Zanim przyjdziesz. Wiersze metafizyczne i religijne – drugi po Drzewie pomarańczowym (2011) – w sposób dobitny unaocznia ten sakralny wymiar jego poezji. Wśród jej najważniejszych współczesnych patronów wymienia się Wojciecha Wencla, a z tradycji odleglejszej – Jerzego Lieberta. Krytycy zwracają też uwagę na eksponowane w twórczości śląskiego poety przywiązanie do tradycji literackiej (np. wiersza melicznego), przełamywanej niekiedy w zaskakujący sposób stylizacją na nowoczesne formy komunikacji (SMS).

W formie muzycznej swoje wiersze prezentuje Babuchowski z zespołem Dobre Ludzie (kontynuacja projektu Babuchowski & Filipowicz). Realizując koncepcję piosenki poetyckiej jako autor tekstów i zarazem wokalista, wciela się tu w rolę „muzykującego poety” (jak sam siebie określa). Stylistycznie różnorodna twórczość zespołu (muzyka latynoska, rock, blues, jazz) stanowi propozycję trudną do jednoznacznej klasyfikacji. Zwieńczeniem tych artystycznych poszukiwań jest płyta Łagodne przejście, która ukazała się w 2015.

Wiersze Babuchowskiego tłumaczone były na hiszpański, francuski, czeski, serbski, chorwacki, słoweński i czarnogórski.

Karol Alichnowicz

BIBLIOGRAFIA

poezja:

• 2002 – Sprawy życia, sprawy śmierci
• 2004 – Czas stukających kołatek
• 2008 – Wiersze na wiatr
• 2011 – Rozkład jazdy
• 2011 – Drzewo pomarańczowe. Wybór wierszy z lat 1996–2011
• 2014 – Zanim przyjdziesz. Wiersze metafizyczne i religijne
• 2018 – Jak daleko

reportaże i wywiady

• 2013 – Kościół na końcu świata. Reportaże z Ameryki Południowej
• 2016 – Niebo będzie później

muzyka

• 2015 – Łagodne przejście
• 2019 – Dalej