Aktualności
17 października w Warszawie, w wieku 82 lat, zmarła Ludmiła Marjańska, poetka, tłumaczka literatury angielskiej, eseistka. Wydała takie tomiki wierszy jak W koronie drzewa, Podróż, Blizna, Żywica.
Ludmiła Marjańska urodziła się w Częstochowie 26 grudnia 1923 r. Jak sama wspominała, wychowała się na poezji Skamandrytów. Debiutowała tomikiem Chmurne okna w 1958 roku. Ukończyła filologię angielską na Uniwersytecie Warszawskim, w latach 1957-1979 redagowała audycje poetyckie w Polskim Radiu (od 1966 w Programie III Polskiego Radia). W latach 1993-1996 była prezesem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
Pierwszy wiersz przełożyła mając 17 lat, publikowała później przekłady m.in. z Roberta Burnsa, Elizabeth Browning, Marianny Moore, Emily Dickinson.
„Wcześnie zaczęłam pisać, ale traktowałam to jako zajęcie raczej wstydliwe i nie zobowiązujące. Moimi mistrzami byli skamandryci i Leopold Staff, a wiersze musiały mieć rytm i rym. Jednak pisania wierszy nie nauczył mnie ani Przyboś, ani Tuwim, ani nawet przyjazny młodym Jan Śpiewak, który dziwił się, że wojna nie znalazła się w moich wierszach. Pisania nauczyło mnie doświadczenie. Zrozumiałam, że wiersze wyrastają z przeżyć, z pamięci, z doznań, z tego wszystkiego, co nas spotyka. Powstają z głębi nas samych i domagają się wyrazu” – pisała o sobie Marjańska.