Aktualności
Leszek Szaruga, poeta, pisarz, tłumacz z języków niemieckiego, rosyjskiego i ukraińskiego, redaktor, krytyk literacki i eseista, zmarł w Warszawie 15 października.
Leszek Szaruga (właśc. Aleksander Wirpsza) urodził się w 1946 roku w Krakowie, był synem poety Witolda Wirpszy i Marii Kureckiej, tłumaczki i pisarki. Pseudonim, pod którym konsekwentnie występował w literaturze, zaczerpnął z „Robaków” Marka Nowakowskiego. Posługiwał się nim po aresztowaniu i relegowaniu z uczelni za udział w protestach studenckich w marcu 1968 roku. Studiował wówczas na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Ostatecznie ukończył polonistykę na UW.
Jako poeta zaliczany był do Nowej Fali – z uwagi na przynależność pokoleniową i obecną w jego wczesnych wierszach postawę nieufności wobec oficjalnego języka i nowomowy. Pracował jako redaktor pism wydawanych w drugim obiegu, m.in. w „Wezwaniach” i „Pulsie”. Pracował w „Nowej Polszy” i „Przeglądzie Politycznym”. Mieszkał w Berlinie Zachodnim (1987-1990), współpracował tam z sekcjami polskimi BBC oraz Deutsche Welle oraz czasopismami emigracyjnymi. Publikował w paryskiej „Kulturze”, a w ostatnich latach wydawania tego pisma był szefem działu poezji. Był laureatem Nagrody Kościelskich (1986) oraz nagrody literackiej paryskiej „Kultury” (1999).
Wrócił na stałe do Polski w 2003 roku. Prowadził działalność akademicką, wykładając na Uniwersytecie Szczecińskim, Częstochowskiej WSP, Uniwersytecie Warszawskim. W 2009 roku wiceminister kultury Tomasz Merta odznaczył go Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis”.
Opublikował powieści, m.in. „Zdjęcie” (2008), „Podróż mego życia” (2010) i „Dane elementarne” (2014). Wydał tomy poetyckie „Wiersze” (1980), „Nie ma poezji” (1981), „Czas morowy” (1982), „Przez zaciśnięte zęby” (1986), „Mgły” (1987), „Po wszystkim” (1991), „Klucz od przepaści” (1994), „Skupienie” (1996), „Każdy jest kimś” (2000), „Panu Tadeuszowi” (2001), „Mówienia” (2004), „Życiowy wybór” (2006”), „Blag” (2008).