Instytut Książki

Krytyk literacki i publicysta Krzysztof Masłoń został laureatem Nagrody Mediów Publicznych 2023 w kategorii „Słowo”. Nagrodę Mediów Publicznych 2023 w kategorii „Idea” otrzymał poeta, prozaik i dramatopisarz Jarosław Jakubowski.

„Interesuje mnie słowo – jasne, proste, zrozumiałe, takie jak herbertowska kołatka” – mówił Krzysztof Masłoń podczas niedzielnej gali w siedzibie TVP w Warszawie.

„Powiem o dwóch uczuciach, które mi towarzyszą. Pierwsze to zażenowanie, bo konkurowałem z Ernestem Bryllem i Antonim Liberą i ranga tych nazwisk mnie przytłacza. Drugie to satysfakcja z tego, że otrzymuje nagrodę w kategorii »Słowo«, a nie »Literatura«. To nie są pojęcia tożsame. Od 35 lat czytam książki i piszę o nich” – powiedział Masłoń odbierając nagrodę.

„O tych książkach piszę czasami dobrze, często wytykając im to czy tamto. W pewnym momencie zorientowałem się, że są ludzie, którzy ku mojemu zdumieniu, podzielają moje sądy, są one im bliskie i ważne. I są inni ludzie, którzy najchętniej odebraliby mi prawo głosu i których doprowadzam do szewskiej pasji, co sprawia mi perwersyjną satysfakcję, bo uważam, że nie ma nic gorszego niż »letnie pisanie«. Interesuje mnie słowo – jasne, proste, zrozumiałe, takie jak herbertowska kołatka” – dodał.

Krzysztof Masłoń, to – jak uzasadniała jego kandydaturę zasiadająca w Kapitule nagrody Joanna Siedlecka - jeden z najważniejszych krytyków literackich, autorytet i instytucja. „Pisze o literatach, literaturze w prasie, w książkach, mówi też w radiu. Zasiada w kapitułach literackich nagród - z niektórych bywa przepędzany za polityczną niepoprawność, nieoszczędzanie mainstreamowych pupilów i noblistów” – przypomniała Siedlecka.

Pisanie o literaturze ułatwia mu „dar nienudy”. Prezentowane przezeń sylwetki pisarzy nigdy nie są „oficjalne”, podręcznikowe, przeciwnie – zanurzone w historii, zmuszane do moralnych wyborów, które przynosiły im sławę lub infamię, jak głosi tytuł jednej z jego książek.

Przez wiele lat był związany z „Rzeczpospolitą”, gdzie na początku lat 90. i od 2007 r. redagował comiesięczny dodatek „Rzecz o Książkach”. Jest autorem zbiorów wywiadów z ludźmi pióra i szkiców literackich: „Lekcja historii najnowszej” (2003), „Miłość nie jest nam dana” (2004), „Żydzi, Sowieci i my” (2005) i „Nie uciec nam od losu” (2006); wspomnień „Bananowy song. Moje lata 70.”(2006) oraz książek eseistycznych: „Puklerz Mohorta. Lektury kresowe” (2014), „Henryk Sienkiewicz. Śladami polskości” (2014), „Od glorii do infamii” (2015), „W pisarskim czyśćcu. Sylwetki dwudziestowiecznych pisarzy polskich” (2017). W 2023 roku ukazała się „Klątwa sprzeczności. Sylwetki dwudziestowiecznych pisarzy” jego pióra. Nominacje do nagrody prócz Masłonia otrzymali Ernest Bryll i Antoni Libera.

„Moją ideą jest kultura jako rodzaj dialogu” – oznajmił laureat. Werdykt kapituły ogłoszono w niedzielę podczas gali w siedzibie Telewizji Polskiej w Warszawie. „Jest to dla mnie niezwykle cenne wyróżnienie, bo pokazuje, że nasza kultura jest nierozdzielną całością i dzieje się na szerokim polu, również z dala od wielkich ośrodków – w Bydgoszczy, w Szczecinie, w Koronowie, skąd pochodzę” – powiedział laureat.

„Ponieważ zostałem nagrodzony w kategorii »Idea«, chcę z Państwem podzielić się moją ideą. Kultura jest i powinna być rodzajem dialogu. Natomiast ostatnio obserwujemy, że jest szeregiem krzyżujących się i zakrzykujących się wzajemnie monologów. Chciałbym, żebyśmy umieli rozmawiać i patrzeć na drugiego człowieka jak na kogoś, kto ma coś ciekawego i wartościowego do powiedzenia” – podkreślił, zapewniając, że będzie „postępował zgodnie z tą ideą”.

Jarosław Jakubowski urodził się 6 marca 1974 r. w Koronowie (Kujawsko-pomorskie). Studiował budownictwo lądowe na Politechnice Gdańskiej i politologię na Uniwersytecie Gdańskim. Jest poetą, prozaikiem, dziennikarzem, krytykiem, dramatopisarzem.

Debiutował w 1996 r. tomem wierszy „Wada wymowy”. Jest autorem tomów poetyckich „Kamyki” (1998), „Marta” (2001), „Wyznania ulicznego sprzedawcy owoców” (2003), „Wszyscy obecni” (2006), „Pseudo” (2007), „Ojcostych” (2007), „Flow” (2012), „Święta woda” (2012), „Światło w lesie” (2015), „Dzień, w którym umarł Belmondo” (2022), tomu krótkich próz „Slajdy” (2009), powieści „Cyryl, dlaczego to zrobiłeś?” (2012) i zbioru dramatów „Witaj Barabaszu” (2020).

Na polskich scenach odbyły się premiery jego dramatów: „Generał” (2011), „Koncert na rożek, bęben i violę” (2011), „Wieczny kwiecień” (2012), „Człowiek, który nie umiał odejść” (2013). Sztuka „Generał” wygrała 6. Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych „Raport” w Gdyni w 2011 r. W 2012 r. sztuka „Wieczny kwiecień” tryumfowała w ogólnopolskim konkursie dramaturgicznym „Metafory Rzeczywistości” w Poznaniu.

W 2007 r. Jakubowski został stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Jest zdobywcą wyróżnienia w konkursie na Bydgoską Książkę Roku 2003, laureat nagrody Strzały Łuczniczki za Bydgoską Książkę Roku 2007 i w 2009 r. Trzykrotnie nominowany do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego - w 2016 r. za tom „Światło” w lesie”, w 2018 r. za tom „Wzruszenia” oraz w 2023 r. za tom „Dzień, w którym umarł Belmondo”. Od 2006 r. jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W latach 2009-11 był prezesem oddziału bydgoskiego SPP.

Nagrodę w kategorii „Muzyka”, której fundatorem jest Polskie Radio otrzymała prof. Maria Pomianowska, popularyzatorka muzyki etnicznej, multiinstrumentalistka i kompozytorka. Nagroda za „Obraz”, ufundowana przez TVP, powędrowała do reżysera Filipa Zylbera i operatora Piotra Śliskowskiego. Wspólnie pracowali przy cieszącym się bardzo wysoką oglądalnością serialu TVP „Dewajtis”. W imieniu nieobecnych na gali laureatów nagrodę odebrała producent serialu Krystyna Świeca.

W niedzielę w Warszawie kapituły powołane przez PAP, TVP, Polskie Radio i rozgłośnie regionalne Polskiego Radia zrzeszone w grupie Audytorium 17 ogłosiły nazwiska laureatów Nagrody Mediów Publicznych 2023 w kategoriach: „Obraz”, „Słowo”, „Muzyka” oraz „Idea”.

Idea ustanowienia Nagród Mediów Publicznych narodziła się na przełomie 2007 i 2008 r. „Powstała w rozmowie między Andrzejem Urbańskim, ówczesnym prezesem TVP, Januszem Kurtyką, prezesem IPN, i mną, który wtedy byłem prezesem Polskiego Radia. Głównym sensem jest promocja polskiej kultury i przedstawianie twórczości współczesnej w trzech obszarach” – mówił przewodniczący Rady Mediów Narodowych Krzysztof Czabański wznawiając NMP w 2019 r. – po jedenastoletniej przerwie.

źródło: PAP, Maciej Replewicz, Michał Szukała

Udostępnianie informacji PAP - klauzula informacyjna