Aktualności
Instytut Książki i Teatr Polski im. Arnolda Szyfmana w Warszawie zapraszają na debatę „A więc polskość to w gruncie rzeczy wielość i pluralizm” – Kościół Papieża Franciszka a sprawa polska. Polemika prowadzona będzie wokół książki Kościół na łamach paryskiej Kultury w latach 1946-2000 pod redakcją Tomasza Dostatniego OP.
Na rozmowę, którą osobiście poprowadzi Tomasz Dostatni, zaproszeni zostali: Andrzej Friszke, Aleksander Hauke-Ligowski OP, Zbigniew Mikołejko, Tomasz Wołek.
Debata odbędzie się w najbliższą środę (9 grudnia 2015 r.) o godz. 19:00 we Foyer Dużej Sceny Teatru Polskiego im. Arnolda Szyfmana w Warszawie (ul. Karasia 2).
Tomasz Dostatni (1964) – dominikanin, publicysta, tłumacz z czeskiego. Prowadzi Fundację „Ponad granicami”. Zaangażowany w dialog ekumeniczny, z innymi religiami, dialog społeczny. Autor i współautor wielu książek, m.in.: W dwóch światach z prof. Szewachem Weissem i z Tomasem Halikiem – Różnorodność pojednana. Rozmowy. Studiował filozofię i teologię, uczęszczał na wykłady z literatury polskiej i rosyjskiej. Uczeń prof. Jana Błońskiego.
Andrzej Friszke (1956) – historyk i publicysta, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, profesor nauk humanistycznych, były członek Kolegium IPN. Wieloletni działacz Klubu Inteligencji Katolickiej i redaktor „Więzi". Bada przede wszystkim najnowszą historię Polski. Jest znawcą dziejów opozycji w PRL. Autor wielu nagradzanych książek: m.in. KOR. Ludzie, działania, idee, Polska Podziemna 1939-1945 (współautor), Opozycja polityczna w PRL 1945-1980, Życie polityczne Emigracji, Niepokorni. Rozmowy o KOR (wraz z Andrzejem Paczkowskim), Anatomia buntu (Nagroda „Polityki” i Nagroda im. Kazimierza Moczarskiego w 2011 r.). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Aleksander Hauke-Ligowski OP (1936) – dominikanin, zaangażowany w odbudowę życia religijnego w Rosji i na Ukrainie. Ukończył archeologię na Uniwersytecie Wrocławskim i następnie wstąpił do zakonu dominikańskiego. Był m.in. dwukrotnie przeorem klasztoru w Poznaniu (1969-1972 i 1980-1982), pracownikiem Instytutu Tomistycznego w Warszawie (1972-1980), magistrem kleryków dominikańskich (1982-1990) oraz socjuszem prowincjała Tadeusza Marka (1990-1994). Pod koniec lat 60. zaczął – cywilnie – jeździć z tajnymi podróżami misyjnymi do ówczesnego Związku Radzieckiego – Wilna, Tallinna, Rygi, Leningradu i Moskwy. Jego wyjazdy trwały systematycznie do 1977 i ponownie od 1984. W 1991 zaangażował się w tworzenie dominikańskiego wikariatu generalnego obejmującego Rosję i Ukrainę. W latach 1994-1998 mieszkał w Kijowie, gdzie m.in. organizował Wyższy Instytut Nauk Religijnych św. Tomasza z Akwinu. W latach 70. uczestniczył w spotkaniach Klubu Inteligencji Katolickiej i został kapelanem głodówki w kościele Św. Marcina w Warszawie w obronie zatrzymanych przez władze komunistyczne członków Komitetu Obrony Robotników (24-31 maja 1977). Brał w tej głodówce udział na tych samych zasadach, co wszyscy uczestnicy. W lutym 1978 podpisał deklarację Towarzystwa Kursów Naukowych. Obecnie o. Hauke-Ligowski mieszka w klasztorze w Szczecinie, gdzie niedawno świętował 50-lecie posługi kapłańskiej.
Zbigniew Mikołejko (1951) – filozof i historyk religii, eseista, pedagog. Kierownik Zakładu Badań nad Religią i profesor nadzwyczajny w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN w Warszawie, członek Amerykańskiej Akademii w Rzymie. Autor ponad 800 publikacji w językach polskim, angielskim, francuskim, hiszpańskim, niemieckim, portugalskim, rosyjskim, ukraińskim i włoskim. Wśród jego książek są m.in.: Katolicka filozofia kultury w Polsce w epoce modernizmu (1987), Elementy filozofii (siedem wydań, 1998–2008), Mity tradycjonalizmu integralnego (1998), Śmierć i tekst. Sytuacja ostateczna w perspektywie słowa (2001), We władzy wisielca, t. 1: Z dziejów wyobraźni Zachodu (2012) oraz We władzy wisielca, t. 2: Ciemne moce, okrutne liturgie (2014). Współautor licznych prac zbiorowych, min.: Katolicka filozofia kultury w Polsce (1987), Oblicza religii i religijności (2008), Spektakle zmysłów (2010). Publikował ponadto m.in. na łamach „Gazety Wyborczej”, „Literatury na Świecie”, „Nowych Książek”, „Polityki”, „Przeglądu Filozoficznego”, „Przeglądu Politycznego”, „La Sicilia”, „Studiów Religioznawczych”, „Twórczości”, „Uncaptive Minds”.
Tomasz Wołek (1947) – dziennikarz, publicysta polityczny i komentator sportowy, działacz opozycji w okresie PRL. Absolwent historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. W 1968 r. uczestniczył w wiecach studenckich w ramach wydarzeń marcowych. W 1979 został działaczem Ruchu Młodej Polski, a w 1980 wstąpił do „Solidarności”. W 1981 znalazł się wśród sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości. W sierpniu 1980 współtworzył pismo strajkowe „Naprzeciw”. Zakładał struktury NSZZ „S” w Młodzieżowej Agencji Wydawniczej. Po wprowadzeniu stanu wojennego współpracował z działaczami RMP, publikował w pismach podziemnych, organizował pomoc dla rodzin internowanych. Był działaczem Forum Prawicy Demokratycznej. Od 1990 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Życia Warszawy”, zaś w latach 1993–1995 był redaktorem naczelnym. W 1996 został redaktorem naczelnym nowego dziennika „Życie”. Funkcję tę pełnił do 2001 oraz (po reaktywacji pisma) w okresie 2004–2005. Przeprowadził jeden z pierwszych wywiadów z Augusto Pinochetem po jego zatrzymaniu. Publikuje w „Rzeczpospolitej”, „Gazecie Wyborczej” i „Polityce”. Jest autorem kilku książek o tematyce katolickiej. Współtwórca (ze Stefanem Kisielewskim) Abecadła Kisiela. W 2005 r. został dyrektorem redakcji publicystyki stacji Tele 5. Prowadzi w tej stacji program publicystyczny Plusy dodatnie, plusy ujemne. Laureat Nagrody Kisiela (1997). W 2011 r. odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Wstęp wolny.
Więcej informacji o książce tutaj