Aktualności
Angielski przekład książki Artura Domosławskiego "Kapuściński non-fiction"zatytułowany "Ryszard Kapuściński. A Life" ukaże się w lipcu nakładem amerykańskiego wydawnictwa Verso Books. Oficjalna premiera odbędzie się z udziałem autora we wrześniu 2012. Autorką przekładu jest Antonia Lloyd-Jones.
Wydanie zostało dofinansowane z Programu Translatorskiego ©Poland.
W opiniotwórczym brytyjskim tygodniku "The Economist" ukazała się recenzja angielskiego wydania: Domosławski nie jest antykomunistycznym doktrynerem, dla którego każda współpraca z reżimem jest niewybaczalną zdradą. Nie należy też do tych, którzy piękno prozy Kapuścińskiego przedkładają nad zawodowe uchybienia autora. Domosławski był przyjacielem tego wielkiego człowieka, ale zdecydował, że jego życie podda poważnym badaniom - rozpoczął tę podróż z otwartym umysłem i drobiazgową wiedzą, po drodze otworzył kolejne perspektywy i odkrył nowe materiały. Rezultatem jest wzorcowe wyjaśnienie, co sprawiło, że Kapuściński mógł tak dobrze funkcjonować.
(...)
Czytelnik książki Domosławskiego ma wiele sympatii dla bohatera - jednocześnie jest świadomy jego wad jako człowieka. Swawolność utalentowanego pisarza, jakkolwiek świetnie sprawdzająca się w lekturze, musi pociągać za sobą ofiary. Dla żyjących sformułowania przesadne i wymyślone są bolesne lub jeszcze trudniejsze, ponieważ zmarli nie mogą się poskarżyć. Dziwne, że Kapuściński, który wyrósł w systemie opartym na kłamstwie, nie miał więcej szacunku dla prawdy." (www.economist.com)
Natomiast Ted Conover w swojej recenzji zamieszczonej w "Columbia Journalism Review" stwierdza: Skupiona na wadach Kapuścińskiego, nowa biografia omija istotę rzeczy. I na koniec wyjaśnia: Teraz wszystko już zostało ostatecznie wyważone, od pieska Lulu Hajle Sellasjego do tego, czy Kapuściński rzeczywiście był świadkiem masakry na Tlatelolco Square w Meksyku w 1968 - poprzez mnóstwo innych mniej istotnych kwestii. Sądzę, że to było konieczne.
Ale w czytaniu nie sprawia to specjalnej przyjemności. Możemy sobie wyobrazić niespokojny duch "mistrza", którego reputacja została po raz kolejny zakwestionowana przez ideologię. Tym razem chodzi o ideologię dosłowności, literalnej dosłowności. Tak się składa, że jest to ideologia, pod którą mogę się podpisać. Dlaczego więc odpycha mnie, kiedy widzę Kapuścińskiego poddanego temu rygorowi? Może dlatego, że lubię dobrze opowiedziane historie i z przyjemnością czytam jego książki - i nigdy nie zakładałem, że są prawdziwe.
(...)
Nowi czytelnicy powinni docenić gwiazdkę, jaką się teraz dołącza: 'Uwaga! Treść może nie odpowiadać dokładnie rzeczywistości!' Ale w końcu, mam nadzieję, że i tak przeczytają Kapuścińskiego. (www.cjr.org)
Portret pisarza w biografii Kapuścińskiego pióra polskiego dziennikarza Artura Domosławskiego został dobrze przyjęty - napisał Robert Kaplan w artykule "Pisarz na wojnie przeciwko uciskowi" opublikowanym 7 lipca 2012 w "The Wall Street Journal":
Książka ujawnia wiele niedoskonałości swojego bohatera, ale Domosławski rozważnie nie daje się ponieść emocjom. Oczywiście Kapuściński nie był bez skazy, ale swoim pisarstwem wniósł cenny wkład w wojnę z uciskiem. (...)
Jeżeli zmyślił niektóre rzeczy, no cóż, jego czytelnicy chętnie mu to wybaczyli, a przynajmniej im to nie przeszkadzało. Wielu dziennikarzy popełnia błędy rzeczowe, na skutek ułomności własnej natury i okropnie się z tym później czują. Ale błędy Kapuścińskiego, a przynajmniej tak przedstawia to książka, były bardziej zasadnicze i niezmienne - do tego stopnia, że jego relacje w książce takiej, jak 'Cesarz', niektórzy uważają bardziej za mit niż rzeczywistość.
A jednak, co za rzeczywistość! (...)
Jakkolwiek przesadzone mogły być te opisy, Kapuściński pozwala czytelnikowi wyobrazić sobie, jak to musiało wyglądać - być Hailem Selassiem. Kapuściński kiedyś wykrzyknął w reakcji na łagodną krytykę: 'Nic nie rozumiesz! Ja nie piszę, żeby się w szczegółach zgadzało, chodzi o istotę rzeczy'." (online.wsj.com)
Książka doczekała się dotychczas pięciu przekładów. Przed angielskim ukazały się: hiszpański (Galaxia Gutenberg, 2010), francuski ("Kapuściński. La vérité par le mensonge", Editions des Arènes, 2011), włoski ("La vera vita di Kapuscinski: reporter o narratore?", Fazi Editore, 2012) i węgierski ("Háborúk és forradalmak költője. Kapuściński non-fiction", Poligráf Kiadó, 2012). W przygotowaniu przekład holenderski.
źródło: www.culture.pl