Aktualności
Pisarz, dziennikarz i publicysta Bronisław Wildstein otrzymał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. To prestiżowe odznaczenie wręczył mu 18 stycznia br. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego prof. Piotr Gliński.
Bronisław Wildstein urodził się w 1952 r. w Olsztynie. W latach siedemdziesiątych studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W tym czasie działał w opozycji antykomunistycznej. Był jednym z założycieli Studenckiego Komitetu Solidarności w Krakowie, uczestniczył też w zakładaniu Solidarności i krakowskiego NZS-u. Współtwórca i autor prasy podziemnej.
W momencie wprowadzenia stanu wojennego w Polsce Wildstein przebywał na Zachodzie. Na początku lat osiemdziesiątych współzałożył i był redaktorem naczelnym wydawanego w Paryżu miesięcznika „Kontakt”. Publikował w prasie emigracyjnej i podziemnej, pracował też jako paryski korespondent Radia Wolna Europa.
Na początku lat dziewięćdziesiątych Wildstein powrócił do Polski. Został dyrektorem Radia Kraków. Następnie pracował w „Życiu Warszawy”, potem w „Życiu” – przez rok jako zastępca redaktora naczelnego. W latach 2000-2005 był publicystą „Rzeczpospolitej“, skąd został zwolniony po aferze z tzw. „listą Wildsteina“. Współpracował też m.in. z tygodnikiem „Wprost”. W latach 2006-2007 pełnił funkcję prezesa TVP. Następnie publikował w wielu periodykach, prowadził też audycje radiowe i telewizyjne. W latach 2012-2014 pełnił funkcję redaktora naczelnego Telewizji Republika. W październiku 2015 r. Bronisław Wildstein został członkiem Narodowej Rady Rozwoju, którą powołał prezydent Andrzej Duda.
Wielokrotnie nagradzany - m.in. laureat nagrody dziennikarskiej Dariusza Fikusa, nagrody Koscielskich (za powieść „Jak woda“), nagrody Józefa Mackiewicza (za powieść „Dolina nicości”) i nagrody Andrzeja Kijowskiego (za „Przyszłość z ograniczoną odpowiedzialnością”). Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
W bogatym dorobku twórczym Wildsteina znalazły się powieści: „Jak woda“ (1989), „Brat” (1992), „Mistrz” (2004), „Dolina nicości” (2008), „Czas niedokonanny“ (2011), „Ukryty“(2012); zbiory opowiadań: „O zdradzie i śmierci” (1994), „Przyszłość z ograniczoną odpowiedzialnością” (2003) oraz książki publicystyczne: „Profile wieku” (zbiór wywiadów) (2000), „Dekomunizacja, której nie było” (2000), „Długi cień PRL-u” (2005), „Moje boje z III RP i nie tylko” (2008), „Śmieszna dwuznaczność świata, który oszalał”(2009).