Literatura

fot. Ela Lempp

Mieczysław Porębski

(1921-2012), historyk sztuki, w latach 1950-69 był wykładowcą w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych; następnie związany z Uniwersytetem Jagiellońskim, tytuł profesorski uzyskał w 1873 r.; od 1990 był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności; od 1974 kuratorem w Muzeum Narodowym w Krakowie.

Zainteresowania badawcze Porębskiego koncentrowały się na sztuce XIX i XX wieku. Badacz wychodził z założenia, że bez znajomości przeszłości nie sposób mówić o sztuce współczesnej, stąd wywodzi się jego oryginalna koncepcja "granic współczesności", które wciąż ulegają przesunięciu, powiększając obszar źródeł. W kręgu zainteresowań Porębskiego znajdowały się również zagadnienia metodologiczne oraz teoria sztuki.

Historia tworzy się i pisze w ruchu, stożkowy ogon przeszłości, który za sobą ciągnie, wciąż się wydłuża i poszerza. Oderwać się od niego nie sposób.

Mieczysław Porębski

BIBLIOGRAFIA

  • Sztuka naszego czasu. Zbiór szkiców i artykułów krytycznych z lat 1945-1955, Warszawa: Wydawnictwo Sztuka, 1956.
  • Malowane dzieje, Warszawa: PIW, 1961.
  • Granica współczesności 1909-1925, Wrocław: Ossolineum, 1965.
  • Kubizm. Wprowadzenie do sztuki XX wieku, Warszawa: PWN, 1966.
  • Pożegnanie z krytyką, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1966.
  • Ikonosfera, Warszawa: PIW, 1972.
  • Sztuka a informacja, Kraków; Wydawnictwo Literackie, 1986.
  • Dzieje sztuki w zarysie (t.1: Od paleolitu po wieku średnie, t. 3: Wiek XIX i XX), Warszawa: Arkady, 1976-1988.
  • Deska, Warszawa: Murator, 1997.
  • Polskość jako sytuacja, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2002.
  • Nowosielski, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2003.
  • Krytycy i sztuka, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2004.
  • Spotkanie z Ablem, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2011.
Wróć