(1909-1988) - wybitny poeta, prozaik i tłumacz, który większość życia spędził na emigracji, teraz powoli odżywa w Polsce.

Józef Łobodowski wydał 19 tomików wierszy i 7 tomów prozy. Tłumacz poezji hiszpańskiej, ukraińskiej, białoruskiej i rosyjskiej, a także kontrowersyjny i namiętny publicysta. Jako młody człowiek miał skłonności do poglądów komunistycznych, ale z biegiem lat stał się żarliwym antykomunistą. W młodości przewodził poetom awangardowym, zdobywając prestiżową Nagrodę Młodego Pisarza Polskiej Akademii Literatury. Prowadził życie buntownika i skandalisty. Jeden z jego tomów wierszy został stłumiony przez cenzurę, a on sam został wydalony z uniwersytetu w 1931 roku. Walczył w II wojnie światowej, ale nie wrócił później do Polski, osiedlając się w Madrycie gdzie współpracował z Radiem Nacional de España. Łobodowski był zapalonym zwolennikiem dialogu polsko-ukraińskiego.

Znakomita trzyczęściowa powieść Łobodowskiego, poczyniona na ogromną skalę, opowiada losy rodzin i sierot zmąconych przez rewolucję bolszewicką i wojnę domową, rozsianych po całym dawnym imperium rosyjskim. Fabuła często przedstawia nastolatka, który pracuje na rzecz utrzymania całej rodziny. Handluje on domowej roboty bimbrem i papierosami, rabuje i kradnie, a także wdaje się w walki zarówno z policjantami, jak i z czekistami. Jego towarzyszom śmierć nie straszna, straszny jest tylko Dzietdom - sierociniec, w którym sadystyczni opiekunowie wymuszają posłuszeństwo swoich podopiecznych poprzez bezwzględny terror psychiczny i fizyczny.

BIBLIOGRAFIA:

• Komysze, W stanicy, Droga powrotna, Wydawnictwo Test, Lublin 2018