(ur. 1981) prozaiczka i dziennikarka. Ukończyła stosunki międzykulturowe w Instytucie Orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego oraz kulturoznawstwo na tej samej uczelni. Publikowała m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Polityce”, „Lampie”, „Lettre International” oraz „Der Tagesspiegel”. Była stypendystką Willi Decjusza w Krakowie oraz Literariche Colloqium w Berlinie.

Zadebiutowała powieścią Paris London Dachau (2005), rok później opublikowała Dla mnie to samo, a w 2009 wydała powieść Teraz, która przyniosła jej nominację do „Paszportu Polityki”, prestiżowej nagrody dla młodych twórców. Jest też autorką opowiadań, które ukazały się w kilku antologiach, takich jak Projekt: mężczyzna czy Nie pytaj o Polskę (obie z 2009 roku).

Głównym wyznacznikiem dwu pierwszych powieści Agnieszki Drotkiewicz jest kolażowa forma, gra z cytatami, zarówno literackimi, jak i zaczerpniętymi z innych dziedzin kultury. Ale z czasem pisarka zarzuciła metodę pomieszania języków, by w trzeciej, najbardziej dojrzałej książce, przemówić już własnym, czystym głosem. Konsekwentnie jednak koncentruje się na historiach kobiet. Jej bohaterki to młode kobiety próbujące określić swoją tożsamość i odnaleźć miejsce w świecie. Ich życiowa filozofia bliska jest ideom wyznawanym przez feministki III fali: pragną przede wszystkim wolności wyboru. By ją osiągnąć, muszą się przeciwstawić rolom narzuconym przez bliskich i stereotypom, ale także własnej bierności. W ostatniej ze swoich powieści Drotkiewicz poszerza to spektrum tematyczne o analizę współczesnych stosunków międzyludzkich. Jej bohaterka, Karolina Pogorska, kobieta niezależna, spełniona zawodowo, szuka nie tylko miłości, ale przede wszystkich bliskości. Znajduje ją wśród ludzi równie jak ona niechętnych tradycyjnemu modelowi rodziny, z którymi tworzy rodzinę alternatywną. „Rodzinę” tę jednak cementuje nie przyjaźń, lecz strach przed samotnością i odpowiedzialnością za innych. Finał powieści ma więc wymiar ironiczny. Ta właśnie umiejętność wnikliwego rozpoznania socjologiczno-psychologicznego czyni z niej jedną z najciekawszych pisarek młodego pokolenia.

BIBLIOGRAFIA

powieści:

• Paris London Dachau, Warszawa: Wydawnictwo Lampa i Iskra Boża, 2004
• Dla mnie to samo, Warszawa: Wydawnictwo Lampa i Iskra Boża, 2006
• Teraz, Warszawa: W.A.B., 2009
• Dusza światowa, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2013
• Nieszpory, Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2014

zbiory rozmów:

• Głośniej! Rozmowy z pisarkami, Warszawa: Twój Styl, 2006
• Teoria trutnia i inne, Wołowiec: Czarne, 2009
• Jeszcze dzisiaj nie usiadłam, Wołowiec: Czarne, 2011
• Dusza światowa (rozmowa z Dorotą Masłowską), Kraków: Wydawnictwo Literackie, 2013
• Piano rysuje sufit, Wołowiec: Czarne, 2015