Instytut Książki

Książkę Zbigniewa Rokity „Kajś. Opowieść o Górnym Śląsku” dobrze jest przeczytać dwa razy. Po raz pierwszy bierze się udział w rodzaju śledztwa dziennikarskiego – odkrywaniu przez autora własnej tożsamości. Powtórne czytanie ułatwia dostrzeżenie historycznego kontekstu tej opowieści: dziejów Górnego Śląska i dalekiego od jednoznaczności poczucia tożsamości narodowej Ślązaków. Wtedy też ustępuje początkowe wrażenie chaosu spowodowane swobodnym przechodzeniem od wątków historyczno-politycznych do osobistych i odwrotnie.

„Witaj, Piękna” to czwarta książka w dorobku twórczym amerykańskiej pisarki z Nowego Jorku, Ann Napolitano. Spotkanie z twórczością tej autorki rozpoczęłam od tej pozycji. Uważam, że było to spotkanie jak najbardziej udane. Przeczytałam lekturę z zainteresowaniem oraz przyjemnością, mimo schematyczności i pewnej przewidywalności fabuły.

Książka Barbary Gawryluk przedstawia w formie mini biografii życie i twórczość 24 artystów plastyków, ilustratorów książek dla dzieci i młodzieży oraz czasopism dziecięcych. Każda biografia jest bogato zdobiona kolorowymi pracami artysty. Bohaterowie książki to absolwenci malarstwa lub grafiki warszawskiej lub krakowskiej ASP. Kończyli studia tuż przed lub zaraz po II wojnie światowej, a najbardziej twórczy okres pracy zawodowej przypadał na lata 50-te, 60-te i 70-te XX wieku. Byli zatrudniani w wydawnictwach „Nasza Księgarnia”, „Czytelnik”, „Ruch”, „Iskry” i czasopismach dla dzieci „Miś”, „Świerszczyk”, „Płomyczek”. Wykorzystywali swój talent, wykształcenie i życzliwość dla najmłodszych czytelników, wpływając na ich wyobraźnię, gust plastyczny, zjednując sympatię kilku pokoleń młodych Polaków.

Czytając książkę Leopolda Tyrmanda „Zły” pierwszą nasuwającą się myślą jest ogrom. Ogrom postaci, wątków, opisów, historii. Uwielbiam takie książki, gdzie dużo się dzieje i które należy czytać uważnie, bez przerywników w postaci innych lektur. A wszystko po to, aby dokładnie zagłębić się w opowiadaną historię i nic z niej nie uronić.

Laureatka Literackiej Nagrody Nobla 2022 Annie Ernaux nie jest powszechnie znana polskiemu czytelnikowi. Dopiero fakt otrzymania Nobla spowodował, że także na polskim rynku wydawniczym pojawiły się jej książki. Jedną z nich, wydaną przez wydawnictwo „Czarne”, jest zatytułowany „Bliscy” zbiór trzech historii, stanowiących pewien rodzaj autobiografii autorki. 

Są takie aromaty, które kojarzą nam się z ważnymi chwilami w życiu i darzymy je ogromnym sentymentem, są też takie, które przywołują wspomnienia mniej lub bardziej miłe. Niektóre dają nam poczucie bezpieczeństwa, inne dodają nam pewności siebie i odwagi, kolejne przypominają dom rodzinny.

Akcja „Makowej spódnicy. Kamień w wodę” Zofii Mąkosy toczy się w czasach siedemnastowiecznych, a miejsce wydarzeń to granica Śląska i Brandemburgii . To czasy wojen i klęsk targających ziemiami ówczesnej Rzeczpospolitej. Informacje historyczna zawarte w tej powieści tak zajmują czytelnika, że nieomalże nie są tak ważne losy jej bohaterów, co opisywane tło dziejących się wówczas wydarzeń.

Autobiografia „Beata. Gorąca krew” Beaty Kozidrak pojawiła się w sprzedaży w 2021 i jest pozycją wydawniczą, która zaciekawi nie tylko fanów Bajmu czy samej Beaty Kozidrak, ale również każdego, kto lubi autobiografie popularnych osobistości. Ogromną zaletą autobiografii jest to, że autor opisuje wydarzenia i towarzyszące im emocje „z pierwszej ręki”, nie są one „przefiltrowane” przez osobę trzecią, która jednak część sytuacji może odbierać w nieco inny sposób. To już solidny argument, który przemawia na korzyść książki.

Anna Fryczkowska zabrała mnie w podróż do świata ludzi, walcząc o przetrwanie i o skrawki szczęścia. W tej baśniowo opowiedzianej historii rodziny Józwiaków zobaczyłam polskich chłopów pierwszej połowy XIX wieku. Ich codzienne życie, pełne ciężkiej pracy, zabobonów i marzeń o lepsze jutro.